Vikan - 20.01.1996, Blaðsíða 23

að þarf sterk bein og mikla hæfileika
til að koma sér áfram á leiklistarbraut-
inni, hvort heldur sem er á íslandi eða
í Englandi. Drífa er sögð búa yfir hvoru
tveggja, enda hefur henni gengið vel í
bransanum frá því hún útskrifaðist úr leik-
listarskóla í London sl. sumar. Hún fór með
aðalhlutverkið í ærslaleiknum Margréti miklu
sem Kristín Ómarsdóttir samdi sérstaklega
fyrir Lundúnaleikhópinn en hann skipa ungir
leikarar sem lært hafa í Bretlandi. í febrúar
heldur Drífa norður yfir he'iðar en þá hefjast
æfingar á leikritinu Nanna systir eftir þá Ein-
ar Kárason og Kjartan Ragnarsson og verð-
ur leikritið sýnt hjá Leikfélagi Akureyrar.
„Ég er ekkert smeyk við að leika fyrir norð-
an. Hins vegar er ég dauðkvíðin við að sjá
þau viðbrögð sem Lundúnaleikhópurinn fær
hjá Reykvíkingum," segir Drífa. Æfingar á
Margréti miklu standa enn yfir þegar viðtalið
er tekið en hún gefur sér þó tíma til að hitta
blaðamann Vikunnar á Sólon íslandus.
Drifu finnst gaman að fá tækifæri til að
leika á íslensku en viðurkennir að hún sé
óvön því að takast á við gamanhlutverk.
„Ég hef fengið fleiri dramatísk hlutverk.
Mér finnst því dálítið erfitt að eiga allt í einu
að vera fyndin."
í framtíðinni hyggst hún leika jöfnum hönd-
um á íslandi og Englandi, enda hefur hún náð
enskunni nógu vel til að vera samkeppnishæf
við starfssystur sínar í Englandi. Drífa gekk í
Arts Educational Schools of London þar sem
ekki ómerkari leikkonur en Ása Hlín Svavar-
dóttir, Julie Andrews og Jane Seymore stund-
uðu nám. Drífu líkaði vel við
skólann og átti þar dýrmætan
tíma.
„Andrúmsloftið í skólanum
var mjög hlýlegt og mér
fannst ég alltaf vera hluti af
stórri fjölskyldu meðan ég var
þar. Hvort sem upp komu
vandamál í námi eða einkalífi
gat ég leitað til kennaranna
minna. Mér líkaði líka vel við
að búa í stórborginni þrátt fyr-
ir að ég fengi alltaf reglulega
heimþrá og þráði að sjá fjöll
og dali,“ segir Drífa og horfir
hugsi á svip út um gluggann.
í Bankastrætinu er fólk í óða
önn að kaupa inn fyrir jólin.
Drífu hefur aldrei fundist hún
vera heima hjá sér í Reykja-
vík. Hún er alin upp í Mývatnssveit og er
dóttir hjónanna Helgu Valborgar Pétursdótt-
ur og Árnþórs Björnssonar. Þau ráku Hótel
Reynihlíð um árabil. Drífa efast ekki um að
foreldrar hennar hefðu fremur viljað að hún
legði eitthvað annað fyrir sig en leiklistina
þar sem það er ekki mjög fjárhagslega hag-
kvæmt. Þeir studdu hana þó í því að láta
drauminn rætast.
„Frá þvf ég var sextán ára stefndi ég að
því að verða leikkona. í menntaskóla fór
leiklistarbakterían að grassera fyrir alvöru.
Ég var alltaf í stjórn Leikfélags Menntaskól-
ans á Akureyri auk þess sem ég fór með
hlutverk í leikritunum sem þar voru sett upp.“
Drífa fór meðal annars með hlutverk
Bubbu í Bubba kóngi, Siggu í Peysufatadeg-
inum og frænkuna í Kertalogi.
„Ég var með minnimáttarkennd á tímabili
og fannst ég ekki hafa næga hæfileika. Ég
velti þvi fyrir mér um tfma hvort ég ætti frek-
ar að læra leikhúsfræði eða sviðsstjórn en
draumurinn var í raun alltaf sá að verða leik-
kona. Sumir þeirra leikstjóra sem leikstýrðu
mér í menntaskóla höfðu lært í London og
þess vegna ákvað ég að fara þangað í nám.
Mig langaði til að fara burt og læra að
standa á eigin fótum.“
Leiklistarheimurinn er harður og það eru
margir um hituna. Sagt er að það taki að
minnsta kosti tvö til þrjú ár fyrir breska leik-
ara að fá vinnu eftir útskrift. Drífa var lán-
samari en svo. Henni auðnaðist þó að fá
umboðsmann eftir að hún útskrifaðist í júlí
sl. og litlu síðar fékk hún vinnu.
„Mig langaði ekki til að fara heim til ís-
lands án þess að láta reyna á það hvort ég
gæti fengið umboðsmann en það er mjög
erfitt fyrir útlendinga. Ég handskrifaði bréf til
50 til 60 umboðsmanna í Bretlandi og bauð
þeim að koma og sjá mig í nemendasýningu
skólans þar sem ég fór með aðalhlutverkið.
Fjórir umboðsmenn komu til að sjá mig og
einn þeirra bauð mér samning," segir Drffa
stolt.
Fyrstu peningarnir, sem hún vann sér inn
sem leikkona, voru fyrir þriggja daga vinnu við
kvikmyndina „A Fish Called Wanda 11“ þar
sem þau John Cleese, Kevin Kline og Jamie
Lee Curtis fara með aðalhlutverk. Drífa var
það sem á ensku er kallað
„stunt" en það eru aukaleikar-
ar sem aðeins sjást óljóst í
bakgrunni kvikmyndar. Drífa
tekur fram að svo gæti farið
að hún yrði klippt út. Reynsl-
an er henni þó dýrmæt.
„Það var bæði lærdóms-
ríkt og skemmtilegt að fá að
fylgjast með tökum jafn stórr-
ar myndar. Leikararnir voru
allir mjög vingjarnlegir og ég
komst að því að Kevin Kline
lítur enn betur út í eigin pers-
ónu en á hvíta tjaldinu!“
í september steig Drífa
svo fyrst á svið atvinnuleik-
húss í Bretlandi en þá lék
hún þjónustustúlku í leikrit-
inu The Marriage of Mr.
Mississippi eftir Durrenmatt hjá The Back
Chat Theater Company í The New End
Theatre en það er lítið en vinsælt leikhús í
millahverfinu Hampstead. Fékk hún prýðis
dóma fyrir frammistöðu sína.
Aðspurð segir Drífa það ekki rýra mögu-
leika hennar í Englandi að hún skuli nú
dvelja í hálft ár á íslandi.
„Umboðsmaðurinn minn sagði að öll
starfsreynsla kæmi sér vel fyrir mig. Hann lét
mig lofa sér því að koma til baka.“
Ástæðan fyrir því að Drífa ætlar aftur til
Englands er ekki aðeins starfsframinn. Mark
Siddall, enskur unnusti hennar, bfður
óþreyjufullur eftir henni handan við hafið. □
Drífa kynntist unnusta sín-
um, Mark Siddall, í leik-
listarskólanum. Hér eru þau
í einu leikritanna sem sett
voru upp í skólanum.
FRH. AF
BLS. 21
um Lengjuna. Sumum leik-
urum finnst varhugavert að
leika í auglýsingum þar sem
áhorfendum gæti dottið í hug
kex eða þvottaduft í hvert
sinn sem þeir stíga á svið.
Kjartan tók starfinu hins veg-
ar fegins hendi.
„í fyrstu fannst mér hálf-
skrýtið að sjá mig í sjónvarp-
inu en það vandist fljótt. Það
var helst að ég ætti erfitt
með að sjá mynd af sjálfum
mér utan á strætisvögnun-
um.“
Kjartan gekk í Mennta-
skólann í Reykjavík og tók
virkan þátt í starfsemi Herra-
nætur. Leiklistaráhuginn
kom niður á náminu og þeg-
ar Kjartan var í 5. bekk tók
Guðni rektor það til bragðs
að banna honum að starfa
með Herranótt. Kjartani
fannst það mjög sárt og átti
erfitt með að kyngja því.
„Ég fékk þó að leika vetur-
inn á eftir og fór þá með hlut-
verk Merkutio í Rómeó og
Júlíu. Það er ein besta rulla
leikbókmenntanna," fullyrðir
Kjartan án þess að blikka
auga. „Shakespeare skrifaði
leikritin sín þannig að hann
skipaði leikhópnum sem
hann vann með í hlutverk og
lét hann svo spinna textann.
Besti vinur hans lék Merkutio
og því varð hlutverkið jafn
viðamikið og raun ber vitni.
Fyrri hluti verksins fjallar að
miklu leyti um Merkutio.
Shakespeare lætur hann
loks deyja til að geta haldið
áfram með ástarsöguna.
Það þykir mér ekki verra.
Öllum leikurum finnst gaman
að leika fólk að deyja.“
Kjartan er ekki eini leiklist-
aráhugamaðurinn sem hefur
látið námið sitja á hakanum
til að geta sinnt listinni. Ein-
hverju sinni lá við að Árni
Pétur, bróðir Kjartans, yrði
felldur í þýsku ef hann tæki
að sér hlutverk með Herra-
nótt. Kjartan segist hafa búið
að því að eiga leikara að
bróður. Árni Pétur hjálpaði
honum til dæmis við að und-
irbúa sig fyrir inntökuprófið
inn í leiklistarskólann jafnvel
þótt hann hafi latt litla bróður
sinn þess að verða leikari.
„Árni Pétur vildi frekar að
ég leggði hefðbundnara starf
fyrir mig.“
Hvorki Árni Pétur né
Guðni rektor gátu hins vegar
haldið Kjartani frá leiklistinni
og ekki verður það gert úr,
þessu. □
1.TBL.1996 VIKAN 23
LEIKLIST