Framtíðin - 30.06.1923, Blaðsíða 2

46
F R A M T í Ð 1 N
„FRAMTIÐiN“
kemur út tvisvar á mánuði í mánuðunum
okt.—júní, og fjórum sinnum á mánuði í
mánuðunum júlí—sept. Að rninsta kosti
koma út 30. tölublöð á ári.
Árgangurinn kostar 3 krónur er greiðist
fyrir 1. júlí.
Útgefandi og ábyrgðarmaður:
Hinrik Thorarensen.
Afgreiðslumaður blaðsins er kaupm.
Andrés Hafliðason og sé auglýsingum
skilaðtil lians eða á prentsmiðjuna. Blað-
ið kemur út um helgar.
sem er mest verk þeirra sjálfra.
Að Svíar sjeu framarlega sem
iðnaðarþjóð, sjer maður best á því
að athuga >Exportutstállingen.«
Sú sýning ber það meó sjer hvað
einar 5 miljónir — og það fremur
strjálar — geta komist áleiðis með
dugnaði og framtakssemi,
Þá ber að geta Svensk- Norsk-
Dansk- Finskrar-listasýningar. Fyrir
dyrum hennar blakta fánar þessara
ríkja og saknaði jeg Tjar fánans
okkar. Hefi hvergi sjeð hann hjer
við hún. Ilt til þess að vita! Að
sýningin sje hátíðasýning sjest best
á sýningu Gautaborgar sjálfrar.
(Göteborg’s Komunalutstálling) sem
er í afar mörgum deildum, mjög
fullkomin og sýnir vel framþróun
og vöxt borgarinnar, þrátt fyrir
ýmsa örðugleika, í síðustu 300 ár-.
Pá eru þar sýniugar er sýna vel
sögu sjávarútvegs og siglinga frá
fyrstu tímum og til vorra daga.
Ekki færra en 25 þúsund manns
heimsækja sýninguna daglega, og
er nú búið að selja um S00 þús-
und aðgöngumiða. Vistir geta menn
fengið víða líklega á 15 stöðum á
sýningarsvæðinu og er þar einn
staður sem getur mettað 5000
manns í einu. Vín er veitt þar, en
undur má það heita að ölvaður
maður sjest hjer varla — annað
en t. d. í Kristjaníu, því þar fór
maður varla svo um bæinn seinni
part dags að maður rækist ekki á
fleiri ölvaða mehn.
Sýningin og bærinn er öllum
sem að því hafa unnið til sóma
og vantar hjer ekkert annað en sól
og sumar til þess að alt njóti sín,
því eins og veðrið hefur verið til
þessa, kalt og regn, þá er varla
von á að fólk komi langt að.
Síldarmarka ð urinn
í ár.
Pað hefur komið símfrjett um
það frá Gautaborg, að boðið sje
fram kynstur af saltaðri síld, veiddri
í ár, fyrir aðeins 2 2 norska
a u r a k í 1 ó i ð, f r í 11 á h ö f n í
G a u t a b o r g; þar í auðvitað reikn-
að bæði saltverð og tunnuverð.
þetta verð er þannig* að láta
mun nærri að það sje 12 aurum
lægra en nokkur getur selt hjer
síld fyrir frítt um borð, til þess að
vera skaðlaus, — að slept sje öll-
um gróða, og þar að auki hinum
ósvífnislega tolli sem allir búsettir
sfldarframleiðendur hjer nauðugir
viljugir verða að greiða. Nei — um
eins eyris gróða er alls engin von!
Það er varla hægt að ímynda
sjer annað en þetta hljóti að vera
útgerðarmenn sem tilboð hafa um
styrlc af ríkissjóði eða sveita eða
bæjarsjóðum, fyrst svo margir út-
gerðarmenn eru um þessar mundir
— í ýmsum mynduni — sem fram-
boð gera.
Sjeu nú frjettir þessar sannar, er
útlitið ekki glæsilegt fyrir þeim út-
gerðarmönnum hjer, sem komnir
eru svo langt með undirbúning út-
gerðar sinnar. að ómögulegt er
fyrjr þá að að hætta við söltun, ef
þeir eiga að halda heiðri sínum
óskertum. Peir hafa leigt skip til
flutninga á tunnum og salti sem
hvorttveggja er keypt og borgað,
kaupsamninga hafa þeir gert við
veiðiskipin, verkafólk hafa þeir ráð-
ið með föstum samningum, svo
það getur enginn ærlegur útgerð-
armaður, sem svona langt er kom-
inn, kipt að sjer henditini og hætt,
þó hann feginn viidi — hjeðan af.
Alt er þetta að kenna síldarlög-
unum alræmdu, er samin voru í
Reykjavík af kaupntönnum, sent
enga reynslu nje þekkingu höfðu,
hvorki á söltun nje sölu síldar,
P I a t i n .
Bæjarstjórnarfundur
var haldinn í barnaskólanum á
mánudaginn var.
Fyrsta mál á dagskrá, var upp-
lestur fundargerða nefnda. Tals-
verðar umræður urðu um fundar-
gerð rafveitunefndar. Nefndin haíði
samþykt, að láta ntæla Selá í vetur
og fela Gunnlaugi Þorfinnssyni verk-
ið. Atti nú að hafa aðra aðferð við
mælingarnar en áður, og sem talin
er ábyggilegri. Flóvent hóf fyrstur
umræður, sagði hann, að ekki væri
eyðandi fje í þetta, því full vissa
væri fengin fyrir því, að vatns-
magnið í Selá og læknum saman-
lagt væri svo lítið, að ekki kærni til
mála að fara að virkja [jær.
H. Thorarensen talaði um, að mælt
hefði verið í að minsta kosti 3 ár
áður, og gerði fyrirspurn urn hvaða
árangur hefði hlotist af þessum
mælingum, og hvernig á því stæði
að ekki væri enn fengin full vissa
um aflið eftir allan þennan tíma.
Spurði hann ennfremur um,
hvenær háttvirt bæjarstjórn hjeldi
að búið yrði að fullmæla þessar
lækjarsprænur, og hve mörg árin í
viðbót bæjarbúar ættu að sitja í
myrkrinu og hugga sjálfa sig með
þvf, »að altaf væri verið að mæla.«
Pá kom hann með fyrirspurn um,
hvort hr. Rögnvaldur Snorrason
útgerðarmaður á Akureyri hefði
boðist til að framleiða rafurmagn
með motor og selja bæjarbúum.
vildi hann, að þessi leið yrði einnig
ransökuð. Bæjarfógeti svaraði, og
sagði að allar mælingarnar í þessi
3 ár hefðu mislánast, og því þyrfti
að mæla enn í vetur. Taldi hann
og sjera Bjarni það vera sök Jóns
Þorlákssonar verkfræðings, því
hann hefði sagt að mæla ætti niðri
í dalsbotni, en nú heimtar hann
mælingarnar uppi í fjallshlíðihni. —
Fundargerð nefndarinnar var síðan
samþykt. —
Þá kom Jón Guðmundsson fram
með tillögu um, að fela raíleiðslu-
nefndinni að leita hófanna hjá
Rögnv. Snorrasyni hvort hann
myndi vilja framleiða hjer rafur-
magn með inotor og selja bæjar-
búum til Ijósa. Taldi hann þetta