Menntamál - 01.03.1953, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
9
íslenzkir kennarar fengu með nýju launalögunum all-
miklar kjarabætur, svo að staða þeirra var fyrst eftir að
lögin voru sett miklu lífvænlegri en áður, jafnvel svo, að
hún vakti öfund sumra. Þeir hafa stuttan vinnutíma, og
langt sumarfrí, sem þeir geta notað til að bæta hag sinn á
ýmsan hátt eða til ferðalaga og námsiðkana. Þeir eru í
fastri stöðu, svo að atvinnuleysi bitnar ekki á þeim, fram-
tíð þeirra er trygg eins og bezt má vera, þeir eiga von á
allverulegum eftirlaunum, þegar þeir fyrir elli sakir láta
af starfi. Hins vegar verður að játa, að lítil líkindi eru til
þess, að kennari verði efnaður af vinnu sinni. Hann verð-
ur að láta sér nægja að hafa rétt til hnífs og skeiðar. Og
kvæntir kennarar hér hafa, að ég hygg, þrátt fyrir þær
kjarabætur, sem þeir hafa fengið, margir hverjir sífelld-
ar áhyggjur út af afkomu sinni, þar sem launin hrökkva
ekki til þess að framfæra fjölskylduna. Veldur þessu sí-
vaxandi dýrtíð, síminnkandi kaupmáttur krónunnar, sem
bitnar á þeim eins og öðrum. Verða þeir þá að verða sér úti
um alls konar aukastörf, sem eru þeim stundum óljúf,
reyna mikið á vinnuþrek þeirra, draga úr áhuga þeirra og
getu til að sinna starfi sínu vel. Þótt afburðamenn kunni
að geta náð góðum starfsárangri við hin bágbornustu
skilyrði, þýðir ekki að blekkja sig með því að halda, að
allir kennarar séu afburðamenn. Afburðamenn í kennara-
stétt eru sennilega jafnfágætir að tiltölu og afburðamenn
í öðrum stéttum. Þar er mest af meðalmönnum, sem geta
dugað vel við góð skilyrði, og loks eru þar ýmsir, sem af
ýmsum ástæðum ættu að finna sér annað starf. Vegna bág-
borinna launakjara hefur sú raunin orðið á, að ýmsir mikil-
hæfir kennarar hafa látið af kennarastarfi og farið í aðrar
betur launaðar stöður til mikils tjóns fyrir kennarastétt-
ina. Allur ytri aðbúnaður, vinnuskilyrði og launakjör
kennarans og sambúð hans við almenning orka mjög á
andlega líðan hans. Til fárra manna eru gerðar meiri kröf-
ur en til kennara, reyndar stundum óraunhæfar og ósann-