Æskan - 01.11.1981, Qupperneq 5

jólanótt hér í þessu umhverfi. Hvílík
dásamleg guðsgjöf! Hugurinn fylltist
lotningu og þakklæti.
Við sáum nú að fólkið streymdi í
stórhópum inn í kirkjuna og héldum
niður hin mörgu þrep ofan af þakinu,
og gengum brátt inn í troðfulla kirkj-
una. — Biskupinn söng þar messu
ásamt prestum sínum. Kórdrengir
sungu og orgelið hljómaði. Sömu
setningarnar voru tónaðar upp aftur
og aftur. Mjög hátíðlegt fannst okkur
að vera þarna. Maður sat þar og
kallaði fram í huga sér gamlar jóla-
minningar, sem urðu skýrari og fegri á
þessum helga stað.
Klukkan rúmlega eitt fórum við út úr
kirkjunni, en messan stóð áfram til kl.
tvö. Vió gengum einn hring á torginu.
Þar stóðu sölubúðirnar ennþá opnar.
Þar næst snerum við aftur til klaust-
ursins og fórum upp á þakið, til þess
að festa okkur enn betur í minni hið
dásamlega útsýni.
Síðan gengum við í hægðum okkar
til bifreiðanna og ókum til Jerúsalem.
Ferðin gekk vel og ökuferðin í tungl-
skininu er ógleymanleg. Hvít, fíngerð
blæja lá yfir hæðum og fjöllum og
vegurinn glitraði sem silfur.
Á jóladagsmorgun fengum við
ágætar viðtökur : gistihúsinu ,,Davíð
konungur". Svefntíminn varð ekki
langur, því að sólin skein inn um
gluggana cg mildur andvari blés inn
um svaladyrnar, og þar sem það var
áríðandi að fá að sjá sem mest og
nota sem best þann stutta tíma, sem
við höfðum til umráða, fórum við brátt
af stað á ný til þess að skoða merka
og minningarauðga staöi í borginni.
Einnig gafst okkur tími til að ganga
dálítið um fyrir utan borgarmúrana og
athuga mannlífið þar. Alls staðar voru
feikna þrengsli við vagnana. Margir
voru að leggja af stað í skemmtiferðir,
aðrir að koma úr þeim. Margar fjöl-
skyldur gengu út um hið háa, víða
Betlehem.
borgarhlið og skapið virtist vera glatt,
bæði hjá börnum og fullorðnum.
Allt of fljótt urðum við að yfirgefa
Júdeu. Ferð okkar til Egyptalands
gekk vel, svipað og förin þaðan. Veð-
ur var kyrrt og sólin skein í heiði og við
sáum greinilega hvern blett sem flog-
ið var yfir, því að flugvélin flaug mjög
lágt.
Auðug af ógleymanlegum minn-
ingum komum við aftur til Kairó.
Margrét Jónsdóttir þýddi.
Stóra Núpskirkja er ekki aðeins
snotur að utan, heldur er hún og fög-
ur að innan. Altaristafla hennar er hið
fegursta listaverk. Sýnir það Fjall-
ræðuna og gerði það listaverk Ás-
grímur Jónsson, málari. — Ásgrímur
andaðist í Reykjavík 6. apríi árið
1958, 83 ára gamall. Hann arfleiddi
ríkið að eigum sínum, sem var hús-
eign að Bergstaðastræti 74 í Reykja-
vík og myndir sem skipta hundruð-
um. Húsið hefur varðveitt málverka-
safn hans og verið notað til sýninga á
verkum hans uns svo hefur verið
byggt yfir Listasafn ríkisins að safnið
njóti sín þar.
5