Æskan - 01.10.1989, Page 24

hliðina á kertinu. Kassinn hafði örugg-
lega einhvern tíma verið skókassi eftir
stærð og lögun að dæma. Hann var
brúnn af elli og utan um hann var vafið
band.
Ég opnaði kassann varlega og tók
upp það fyrsta sem ég rak augun í. Það
var brúða. Hún var með hðað ljóst hár
sem náði niður á bak. Andlitið var úr
postulíni og var greinilega handmálað.
Þegar ég skoðaði það við kertalogann
tók ég eftir samskeytum á andlitinu
eftir Erlu ÓsK Arnardóttur 14 ára
Það brakaði þægilega í snjónum. Ég |
andaði að mér svölu vetrarloftinu og |
herti gönguna. Fyrir utan örfáa bfla |
sem óku fram hjá mér fannst mér ég |
vera ein í heiminum. Það var stjörnu- 1
bjart og undarleg kyrrð fyllti loftið. |
Það var eins og tíminn stæði kyrr, eins |
og hann vildi ekki halda áfram heldur |
festa sig í andránni. Ég beygði inn litla |
hliðargötu og kom í dimmt port.
Ég kvaddi myrkrið og gekk upp 1
stiga, inn í gamalt timburhús. Ég hafði |
oft komið inn í þetta hús og þótt |
dimmt væri rataði ég inn í litla forstofu |
þar sem ég kveikti ljós. Angan af greni, |
kaffi og nýbökuðum kökum fyllti vit- |
und mína. Lyktin minnti mig á þann |
tíma sem framundan var, jólin. |
Ég virti fyrir mér forstofuna og stað- |
næmdist við síma. Hann var svartur og
gljáinn farinn af handfanginu eftir ára-
langa notkun.
Á skífu hans var bréfmiði með
ógreinilegu letri. Ég tók miðann upp
og las: Ég kem um tíuleytið. Það eru
kökur í eldhúsinu. Reyndu að hafa of-
an af fyrir þér. Amma.
Ég lagði miðann frá mér og gekk í átt
að eldhúsinu. Eldhúsinnréttingin var
ljósmáluð og á einstaka stöðum örlítið
flögnuð.
Ég settist niður og nartaði í smákök-
ur sem voru á borðinu. Ég hafði komið
hingað til að hjálpa ömmu og einnig til
að leita að einhverjum gömlum fötum
til að nota í jólaleikritið í skólanum.
Tíminn leið hægt svo að ég ákvað að
fara upp á háaloft og gramsa í dótinu
þar.
þegar ég var komin hálfa leið upp á
háaloft mundi ég eftir því að þar var
rafmagnslaust svo að ég skaust niður og
náði í kerti.
24 Æskan
Það ískraði aðeins í hleranum á háa-
loftinu og á móti mér streymdi and-
rúmsloft sem einkenndist af ryki og
lykt af gömlum hlutum. Ég hnerraði og
hugsaði með mér, að hér hefði ekki
verið tekið til lengi.
Bjarminn af kertinu lýsti upp loftið
og við mér blöstu kassar og alls kyns
dót sem hafði einhvern tíma verið
þarfaþing en hlaut hér hinstu hvflu
sína.
Ég skoðaði mikið af dótinu en fann
ekkert sem vakti áhuga minn. Ég leit
yfir herbergið og kom auga á lítinn
kassa úti í einu horninu.
Þetta var mjög venjulegur kassi en
það var eitthvað sem mér fannst merki-
legt við hann.
Ég náði í hann og settist á gólfið við
| sem bentu til þess að það hefði ein-
i hvern tíma brotnað. Þegar brúðunni
| var snúið mátti greina hljóð sem líklega
| átti að þýða „mamma“. Hún var í blá-
| um kjól með blúndum og í litlum hvit-
| um skóm. Önnur höndin var farin af
I og annað eyrað brotið en samt var hun
| falleg.
Ég lagði hana frá mér og leit aftur 1
| kassann. í honum voru nokkur blöð og
1 ein stflabók. í hana hafði barn skrifað.
1 Ég tók brúðuna upp til að leggja hana
I aftur í kassann en þá datt hálsmen nið-
| ur úr hálsmálinu.
Ég bar það að kertaloganum. Á háls-
1 meninu hékk gullhjarta. Fallið var a
| það en samt mátti greina áletrun. Eg
I þurrkaði það með peysunni minni og sa
| þá að á því stóð „Hugrún.“
Ég var farin að þreytast og byrjaði að
| geispa. Ég lagði brúðuna aftur í kass-
| ann og lokaði honum en geymdi háls-
I menið. Ég ætlaði að spyrja ömmu urn
1 það þegar hún kæmi.
Á háaloftinu voru geymdar gamlar