Æskan - 01.04.1990, Blaðsíða 23

hverju er Æsku-nafnið ekki
rað aftan á veggmyndirnar
^uren framanáþær?
a Ur verður alltaf að klippa
nafnið af.
„91“ Gulrót
bfL^r Eftirlcetið verður í
aJnu annað veifið.
þe ^Ur ^nnst rétt að geta
ess á veggmyndum að
þQr hafi fylgt Æskunni.
pí S.era atirir útgefendur
strlx8' sjáum enga á-
En U ^ klippa það af.
S(QlUri að skammast
yrir að láta Æsku-
nafn*sjást...
^aÆska!
Lítið ljóð
sa?-ndi þér ljóð sem ég
amdi sjálf.
%»!au8ar
fð/þ -Ueðn'
Ga*?0^ á leið 'suna
°g ta°/a'Cn rneð myndavt
iryáÓ tungumál.
b-Q art °§ fólk fer heim
Undl^gunum.
Eakel Júlía.
Að taka
frá bílastæði
ÁgmtaÆska!
, ^ér Hatt -,
Þér nnn ' ^u§ senda
n°kkrar skrýtlur.
^nu f ’Jiönn beygir sig yfir
gangstért ‘uSUr á götu við
Cltarbrún.
- Ertu slösuð? Á ég að kalla á
sjúkrabíl?
- Nei, nei. Þakka þér samt fyr-
ir hugulsemina. En ég er bara
að taka frá bílastæði fyrir
manninn minn. Hann kemur
von bráðar!
- Mamma, það er maður
frammi að safna fyrir elli-
heimilið. Á ég að gefa honum
ömmu?
- Þetta er mynd af afa mínum
nítján ára.
- Nei, nú skrökvarðu! Enginn
verður afi svo ungur.
- Af hverju hlæja Hafnfirðing-
ar svona mikið á páskunum?
- Ég veit það ekki.
- Þeir eru að hlæja að skrýtl-
unum sem þeir heyrðu um
jólin!
- Læknir, get ég lesið þegar
ég er búinn að fá nýju gler-
augun?
- Já, já.
- En gaman. Ég hef aldrei lært
að lesa!
Guðbjörg Þórðardóttir,
Bjargartanga 4, Mosfellsbœ.
Smá, smá saga
Góða Æska!
Þessa sögu samdi ég:
Einu sinni var telpa sem
átti tvo kettlinga. Þeir hétu
Svartipétur og Surtla. Stelp-
an hét Sandra. Henni þótti
mjög vænt um kettlingana.
Þeir voru átta mánaða gaml-
ir. Þeir voru báðir svartir.
Stundum voru þeir óþægir.
Sandra lék sér oft við þá.
Einn daginn fór Sandra
með þá út. En þá týndist
Surtla og Sandra varð mjög
hrædd. Um kvöldið fór pabbi
hennar að leita að Surtlu. En
það var sama hvar hann leit-
aði, hvergi sá hann Surtlu.
Sandra gat ekki sofið um
nóttina fyrir áhyggjum. Hún
var svo hrædd.
Tveir dagar liðu án þess að
Surtla fyndist. En að kvöldi
dags þegar Sandra var ný-
komin upp í rúm heyrði hún
mjálm. Hún fór strax fram úr
rúminu og opnaði. Surtla
stóð fyrir utan. Mikið varð
Sandra glöð. Hún tók Surtlu
strax inn og gaf henni mjólk
að drekka.
Ingveldur Sigrún
Steindórsdóttir,
Ásbrekku, Gnúpverjahreppi,
Árnessýslu.
Askrift fremur
en sælgæti
Halló, Æskupóstur!
Þökk fyrir gott blað.
Ég er tíu ára og á heima á
Akureyri. Ég er nýorðin á-
skrifandi að Æskunni því að
amma gaf mér og frænda
mínum áskrift nú um áramót-
in. Svo gaf hún systur minni
og frænku áskrift að ABC.
Þetta gerir hún í staðinn fyrir
að vera alltaf að gefa okkur
sælgæti. Mér finnst að fleiri
ömmur gætu gert þetta.
Finnst ykkur það ekki líka?
Ég átti heima í Svíþjóð í
átta ár og þegar ég kom í
heimsókn las ég oft Æskuna
hjá henni.
Ég sendi þér líka tvær
Nonni: Mamma, hvernig geta
stóru fiskarnir í sjónum opn-
að dósirnar?
Mamma: Hvað áttu við?
Nonni: Pabbi sagði að stóru
fiskarnir borðuðu litla fiska
eins og þá sem eru í niður-
suðudósunum.
Kennarinn (reiður): Jens, er
ekki hægt að láta þig sitja hjá
siðuðu fólki? Það er best að
þú komir hingað upp að
kennaraborðinu og sitjir hjá
mér...
Kristín Þóra Haraldsdóttir
Svar: Okkur finnst þetta
sannarlega til fyrirmyndar.
Sólskin og skíði
Elsku, besta Æska!
Hér er ljóð sem ég samdi:
Sólskinsbörn
Litlu krakkarnir leika sér,
það er gaman að vera hér,
þau eru úti á götu
og moka í litla fötu.
Það er stór sól,
hún teygir sig yfir hól.
Fjöllin eru há
og stúlkan með augun blá.
Ég er oft á skíðum. Mér
finnst að það ætti að fjalla
meira um skíðaíþróttina í
blaðinu.
Sigurlaug Ragna,
Laugarvegi 8, 580 Siglufirði.
Svar: Þetta er rétt ábend-
ing en nú er komið vor og
umfjöllun bíður nœsta
vetrar.
(Til allra sem senda okk-
ur vísur:)
Oft þarf litlu að breyta
til að setja rétta hljóðstafi
í vísukorn:
Litlu krakkarnir leika sér,
Ijómandi’ ergaman að vera hér,
ótt þau moka úti’ á götu
í agnar-litla, rauða fötu.
Æskan 23