Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 26

Grasafræðin
i Ferðabók þeirra Eg-gerts og iðjarna
eftir
Helga Jónsson.
Eggert Olafsson og Bjarni Pálsson ferðuðust á Islandi
á árunum 1752—1757, og rannsökuðu þeir landið mjög
ýtarlega. Höfðu þeir félagar áður ferðast hér á landi,
því að þeir voru sendir hingað 1750 til þess að safna
bókum, grösum, dýrum og steinum. I þeirri ferð gengu
þeir upp á Heklu, og var sú för allfræg. í þá daga
þótti það hin mesta ofdirfska að leggja leið sína upp á
hina hverflyndu Heklu. Þeim félögum varð mikið ágengt
og sendu þeir bæði bækur og náttúrugripi til Kaup-
mannahafnar. Þóttu þeir leysa starf sitt svo vel af hendi
að konungi leizt ráðlegt. að þeir væru sendir til íslands
til nýrra rannsókna. Vorið 1751 var för þeirra ráðin.
Þó lögðu þeir eigi af stað fyr en næsta vor, en veturinn
notuðu þeir til undirbúnings. Voru þeim veitt rífleg laun
og þess utan ferðakostnaður. Að ferðalaginu loknu voru
þeim veitt góð laun, meðan þeir unnu að ferðabókinni.
Lenti það starf mest á Eggerti, því að Bjarni Pálsson tók
þá við embætti á Islandi. Er óhætt að fullyrða, að ís-
lenzkum náttúrufræðingum hefir aldrei verið borgað eins
vel.1) Þeir intu líka af höndum mikið verk, og ferða-
bókin þeirra lieflr nú um langt skeið verið sú lind, sem
allir hafa sótt í fróðleik um náttúru íslands, eða þangað
*) Þ. Thoroddsen, Landfræöissuga III, 25.