Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 9

"Skírnir]
Erlendar tungur.
167
hefir gert ógleymanlegt. Hann segir frá þvi í sonnettu
einni, sem er blæhrein eins og bezta vatnslitamynd, að
hann á göngu sinni um dalina i Vatnabygðinni á Skot-
landi sá mikinn völl alvaxinn Asfodelum, er gengu í öld-
um fyrir þýðum vorblæ einn sólskinsmorgun. Þessi mynd
varð honum svo hugstæð, að hann síðan um mörg sár
sorgarár þurfti ekki annað en loka augunum til að sjá
sömu sýnina:
Then my heart with pleasure fills
And dances tvith the daffodilB.
Þarna er einmitt dæmi þessarar guðdómlegu nýlundu, er
útlend orð verða oss stundum. Asfodelos! Þetta gríska
orð minnir á grundirnar dapurlegu við Stýgjarfljót; þar
reika þögular vofur meðal bleikra blóma i grárri skímu
sevarandi rökkurs. Daffodil. Þar er orðið dubbað upp
með d, s-ið horfið, endingin hljómskærri, og blómið okkar
er ummyndað. Nú minnir það á brosandi grundir Eng-
landB, sólþoku, unað og yndisleik enskra ljóða. Aðrar
ruyndir orðsins daffodil eru daffodilly og daffodowndilly og
ruinna þá á.Morrisdansara, mergjuð viðlög úr enskum al-
Þýðukvæðum, hressandi einfeldni- barnaþulunnar.
Afsakið þennan útúrdúr, sem ykkur hefir ef til vill
fundist helzt til fjarri almannaleið, og tökum nú hvers-
úagslegra dæmi, hið fyrsta er flýgur mér í hug. öll þekkj-
um við hugtakið ambition. Ef vér gröfum fyrir rætur
þessa franska orðs, þá sjáum vér að það er komið úr lat-
íuu og táknar að ganga um kring og leita að einhverju.
Latneska orðið ambitio var reyndar í fyrstu haft um það,
er;'þeir, sem keptu um opinberar stöður i Rómaborg, voru
ú þönum að heimsækja menn til að afla sér atkvæða.
Lyrir hverjum frönskum manni er þetta orð ekki annað
en máður gangeyrir daglegs máls. Komi oss nú skyndi-
lega orðið »metorðagirni« í hug, bregður nýju og óvæntu
ljósi yfir hugtakið: meta — virða, metorð — virðing, heið-
Ur; metorðagirni — löngunin, þráin að njóta virðingar
unnara; þarna er átt við alveg sérstaka tegund af ambi-
tion, 0g hyað það er skritið, að merking orðsins skuli vera