Skírnir - 01.01.1935, Blaðsíða 244
242
Ritfregnir.
[Skírnir
enn á þessari öld. Yrði of langt mál hér að fara nokkuð að gagni
út í þetta; verða þessi fáu orð að nægja til að benda á bókina.
M. Þ.
Island. Vierteljahrschrift der Vereinigung der Islandfreunde:
XX. Jahrgang. — Ritstjóri dr. Reinhard Prinz, Plön in Holstein-
Engin þjóð hefir á síðustu hundrað árum sýnt Islandi og
íslendingum meiri né fegurri ræktarvott en Þjóðverjar. Það má
ekki minna vera en að þetta sé viðurkennt og við það kannazt
einu sinni á fimmtíu árum eða svo! Það má einu gilda, þótt elcki
sé það allt jafn-ágætt og skemmtilegt, sem Þjóðverjarnir hafa rit-
að um ísland og íslenzk efni. Hitt er aðalatriðið, að margir
ágætir þýzkir vísindamenn hafa lagt sérstaka rækt við land vort.
og þjóð, bókmenntir og sögu. Islandsvinafélagið þýzka og rit.
þess, sem nú er tuttugu ára gamalt, er nægur vottur um það,
hve haldgóður og einlægur velvildar og ræktar hugur til íslands-
hefir ríkt og ríkir enn meðal margra góðra manna á Þýzkalandi-
Þessu félagi og ritum þess hefir verið gefinn allt of lítill gaumur
hér heima, sjálfsagt af ýmsum ástæðum, en auðvitað fyrst og;
fremst af höfuðástæðunni fyrir öllu íslenzku volæði og ómenning-
arbrag: tómlætinu mikla. Hér er ekki unnt að rekja og því síður
rita um efni þessa rits. Til þess að gefa hugmynd um það, skal eg
geta um efni í síðasta heftinu, sem eg hefi hér hjá mér. Fyrst er
kafli úr Alþingiskantötu Davíðs Stefánssonar, í prýðilegri þýðingu
eftir Wolfgang Mohr og Reinhard Prinz. Þá er allítarleg og góð
ritgerð um sjálfstæðisbaráttu Islendinga, eftir Reinhard Prinz-
Næst kemur þýðing á sögu Sigurðar Noi'dals, Síðasta fullið, eftir
Reinhard Prinz. Prinz hefir þýtt margt úr íslenzkum nútímabók-
menntum á þýzlca tungu, og er það yfirleitt prýðilega af hendi
leyst, enda er hann efalaust einn hinn færasti maður erlendur í
íslenzkri tungu. Alexander Jóhannesson ritar um íslenzkt stúdenta-
líf og Ernst Fresenius, garðyrkjumaður, um laugayrkjuna á Reykja-
nesi vestra. Allar ritgerðirnar, sem nú voru nefndar, eru ritaðar
til þess að lýsa og gefa yfirlit um það, sem er að gerast hér á landi-
Nútíminn skipar fyrirrúm, gagnstætt því, sem venjulega er í er-
lendum ritum um Island. Norskur maður, Mjöen, ritar hér hina
óhjákvæmilega grein um „Die Rassenfrage", en þvílíkar grein-
ar þykja nú ómissandi í öllum þýzkum ritum, og er slíkt tákn
tímanna þar í landi. Loks eru bókafregnir og fréttir frá íslandi og
smápistlar um efni, er snerta íslendinga í Þýzkalandi.
Þessi stutta lýsing nægir til þess að sýna, að ritið hefir er-
indi að reka og gerir það myndarlega. Ættu íslendingar að gefa.
því meiri gaum en þeir hafa gert að þessu. p. J.