Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Side 129

IOI
Louis Riel var kæröur fyrir réttinum í Regina og
íundinn sekur um uppreist; var hann þegar dæmdur
til hengingar, en fullnæging dómsins þrisvar sinnum
frestað, til þess að ganga mætti úr skugga um, að
hann væri með óbrjáluðum geðsmunum. Að síðustu
var hann hengdur í gálga í herbúðunum í Regina og
þótti verða vel við dauða sínum og karlmannlega.
3/. Lát Þorsteins Einarssonar.
Þótt ekki félli margt af Islendingum í uppreist
þeirri, er vér nú höfum sagt frá, féllu þó ýmsir þeirra
í valinn íbardaganum við þann óvin, er vér allir ein-
hvern tíma eigum að lúta. Reyndar má fullyrða, að
dauðsföllin voru hér fá lengi framan af með Islending-
utn í hlutfalli við þann urmul af ísl. fólki, er hér var.
'Svo hefir það verið alls staðar í öllum nýlendum, er
íslendingar hafa stofnað, fyrst framán af. Samt sem
áður voru húsakynni fremur slæm býsna lengi framan
af og einkum var það lítið til hollustu, hve menn urðu
oft og tíðum að hrúgast saman í einu húsi, til þess að
komasthjá að borga háa húsaleigu.
Þýðingarlaust væri að ætla sér að tína samanalla
þá af löndum vorum, er hér létust um þessar mundir.
En eins manns viljum vér hér geta, sem mjög var
framarlega í hópi Winnipeg-íslendinga fyrstu árin.
Það er Þorsteinn Einarsson, organleikari, og hefir
hans hér að framan getið verið. Hann lézt úr tauga-
veiki 15. janúar 1884 og var harmdauði öllum þeim,
er hann þektu. Hann var fæddur íTunguseli í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu í ágústmánuði 1857 og var því enn
inaður kornungur, að eins 27 ára að aldri. Hann var
bróðir þeirra Sigfúsar og Sigurðar Einarssona (Ander-
son), sem málaraiðn reka hér í borginni, og öllum
Winnipeg-íslendingum eru að góðu kunnir. Hann
hafði alist upp hjá foreldrum sínum á íslandi, þangað
til hann var 16 ára gamall. Þá lézt faðir hans. Var