Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1941, Side 22

22
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Hann sléttunnar frjómold brotplógi braut
og blikandi öx að launum hlaut,
við annríki ára og daga,
uns stirnaði fótur og bognaði bak.
—Svo blessaðist landnemans Grettistak—
Það var og verður hans saga
um víðlendur, dali og skaga.
Oft brenndi um sumar frá bláheiði sól,
en blindhríð á þorranum vegslitur fól
og ögraði einbýlisranni.
Að haustinu stundum vann haglið þau spjöll,
sem Hel væri að gjörsópa akur og völl,
sem himinninn bjargarráð banni,
og brauð, hinum starfslúna manni.
Svo stæltist við átök hin íslenzka lund
við annarleg kjör bak við lokuð sund.
—Það bar enginn knör til baka.—
En í huga var feðranna grýtta grund
geymd og vegsömuð hverja stund.
Við minningar styttist mörg vaka
af miklu var þá oft að taka.
Og lengi skal muna mæðranna starf,
er málið, tunguna, hinn dýra arf,
þær báru til barnanna sinna.
Er kenndu þeim ungum að stuðla stef
og stíga sagnanna glitofna vef
með sígildum arfþegnum orðum og hreimi,
svo íslenzkan lifir í Vestui’heimi.