Hljómlistin - 01.10.1912, Blaðsíða 7

HLJÓMLISTIN.
5
Thorkillii, að svo miklu leyti sem meðgjafir
með börnunum hrukku eigi til, og varð
þvi tillag sjóðsins því meira, sem börnin
voru færri, en vegna þess hve dýrt þótti að
láta börn ganga í skólann, kusu menn heldur
að fá þeim kenslu utan skóla. Al þessu
leiddi það, að styrkurinn úr Thorkilliisjóði
fór vaxandi, og varð síðast 300 kr. veturinn
1847—1848. Þetla þótti Rósenörn stiptamt-
manni oí hátt tillag, og það því fremur,
sem hann elaðisl um, að Reykjavíkurbær
ætti nokkurt tilkall til sjóðs þessa. Hann
fékk því komið því til leiðar, að allur slyrkur
úr Thorkilliisjóði til Reykjavikurbæjar skyldi
falla burt frá 1. degi janúarmán. 1849. Nú
var þá auðsætt að skólinn gat eigi haldið
áfram með sama fyrirkomulagi og áður, en
þó var afráðið að halda honum áfram til vors-
ins 1849, með þvi að skjóta saman nægu fé til
að kosta hann, svo að Pétur hafði enn sömu
laun og áður, en vorið 1849 sáu menn sér eigi
fært að halda skólanum lengur áfram og var
honum því slitið. Misti þá Pétur hina helztu
atvinnu sína og hafði nú eigi annað el'tir
en organsláttinn og söngkensluna. Að vísu
fekk hann nú riílegri laun fyrir það hvort-
tveggja en áður, því að kirkju- og kenslu-
mála-stjórnin hafði kveðið svo á i bréfi,
dags. 19. maí 1849, að sleypa skyldi saman
organleikara-slörfunum og söngkenslunni í
latinuskólanum og tónkenslu á prestaskól-
auum og launa það alt með 460 kr. (300
kr. fyrir söngkensluna, en 160 kr. fyrir
organsláttinn) og hélzt það siðan lengi.
Þótt Pétur yrði atvinnulaus um stund
sem nú var sagt, réðist þó bót á því innan
skams. Páli Melsted, sýslumanni i Árnes-
sýslu, var veitt amtmannsembættið í Vest-
uramtinu 12. mai 1849 og var þá um hríð
sýslumannslaust í Árnessýslu. Var Pétur
þá settur þar sýslumaður um sumarið, þar
til sýslan yrði veitt; fór hann austur þangað
samsumars, en kona hans varð eftir í
Reykjavik með börnin. Um vorið 1850 var
sýslan veilt Þórði Guðmundssyni, sýslu-
manni i Gullbringu- og Kjósarsýslu, en hann
gat eigi tekið við henni fyrri en um haustið,
og gegndi Pétur þvi embæltinu fyrir hann
til þess tíma. Síðan fór liann heim til
Beykjavíkur og hafði þá enga fasta atvinnu
hinn næsta vetur nema organsláttinn og
söngkensluna. Næsla vor varð hann um-
sjónarmaður (Portner) latinuskóla-hússins,
en féll sá starfi mjög illa, og hætti honum
því aftur að ári liðnu og bjó síðan á ýms-
um stöðum í bænum þangað til hann gal
fengið sér slöðugt húsnæði 1867.1) Næsta
vetur (1852 -53) var hann atvinnulaus, en
tók þá að kynna sér ritstörf á skrifstofu
stiptamtmanns; hafði hann og gjört það
áður um tíma 1851. Um vorið 1853 var
Þórði stiptskrifara Þórðarsyni veittur Lund-
ur i Borgarfirði og fór hann þá þegar til
brauðsins, en Pétur varð stiptskrifari i hans
stað og hafði þá fyrst 800 kr. i laun, en
síðar 1200 kr. Þó að hann hefði fengið
þannig fasta stöðu og lifvænlegri en áður,
þótti honum þó eitt vanta á að vel væri.
honum sagði snemma svo hugur um, að
hann mundi deyja á undan konu sinni, og
bar jafnan kviðboga fyrir því, að hana mundi
skorla fé eftirsinn dag; var honum því mjög
umhugað um, að gela komist í þá stöðu, er
veitti henni rétl til eftirlauna, en þess var
langt að biða, að honum byðist færi á þvi.
Árið 1866 var i ráði að stoína póstmeist-
araembætti hér á landi og fylgdi því sá
kostur, er honum þólti skrifstofustöðuna
vanta; kom honum nú í hug, að reyna að
ná i þetta embætti og taldi stiptamtmaður
öll líkiudi til að hann mundi fá það og hét
honum sinum meðmælum. Sigldi hann því
um hauslið 1866 til að kynna sér póstniál-
efni ytra, og var í Kaupmannahöfn um
veturinn. En þegar til kom, að veita skyldi
embættið, átti hann að greiða atarhátt á-
byrgðargjald og leggja sér sjálfur hús til
ibúðar og ])óststarfa. Til þessa skorti hann
fé í það sinn og varð þvi að sleppa em-
1) IIús Péturs Guðjónssonar stendur óbreytt í
Tjarnargötu nr. 6. Nú er það eign Gunnars Gunn-
arssonar kaupmanns.