Iðunn - 01.02.1889, Page 68
62
Johan Ottosen :
þeirra. Allir höfðu íiokkarnir til þessa stuðlað.
Byltingainennirnir voru of svæsnir; þeir fóru að
orðura Mazzinis: »Af konungmenni má einskis
góðs vænta»; apturhaldsmennirnir voru ura of
liræddir um, að þjóðin væri ekki frelsinu vaxin, er
útlend harðstjóru liefði kúgað úr henni alla dáð,
og klerkarnir haldið henni í því vanþekkingar-
myrkri, að hún vissi hvorki upp nje niður. í
þriðja lagi voru þeir, er reiddu sig ó, að »Italía
mundi hjálpa sjer sjálf», eins og Ivarl Albert hafði
sagt, og þótti læging í að þiggja lið að öðrum ;
þetta allt saman dró sigurinn úr höndum þeim.
Italíu vantaði ekki menn, er fúsir væru að leggja
allt í sölurnar fyrir frelsið ; það var búið að sýna
sig; ekki þurfti heldur á skáldum njo mælsku-
mönnum að halda til þess að vekja þjóðina ; hún
var vöknuð; það sern vantaði, var stjórnvitring-
ur, er heimt gæti saman alla hina sundruðu
krapta undir eina stjórn. þossi maður var
Cavour.
Námsár Cavours.
Camillo Bonso di Cavour greifi var fæddur
1810 í Turin, höfuðborginni í konungsríkinu Sardi-
níu; hann var kominn af gamalli höfðingjaætt.
Um þær mundir rnæltu þar allir heldri menn
mestmegnis á frakkheska tungu, og varð frakk-
neska því móðurmál þess manns, er Italía átti síð-
ar viðreisn sína að þakka; ítalska tungu lærði
hann eigi fyr en síðar. Ekki voru honum inn-
rættar frjálslegar liugmyndir. Paðir lians fylgdi