Iðunn - 01.02.1889, Side 114

108 J. Christmas-Dirckinek-Holmfeld:
hann við hann : »Horfið þér nú í augu mér, og
hugsið að eins um það, að þér munið sofna. Bráð-
um finnið þér, að augnalokin fara að gerast þung,
og augun þreytt». Skömmu á eptir segir svo dá-
valdurinn : »Nú eruð þér farinn að sofa ; þér er-
uð að láta aptur augun ; þér getíð uú ekki framar
opnað þau». Við þessa aðferð falla sumir menu í
mók þegar í stað. Við aðra þarf að endurtaka
það hvað eptir annað, að þeir skuli fara að sofa.
Stundum flýtir það fyrir svefninum, aðpataáýms-
an hátt höndunum frammi fyrir þeim, er svæfa á.
T. a. m. »dávaldurinn» strýkur hendinni léttilega
yfir augnalok á þeim, er svæfa á, og fer báðum
höndum nokkrum sínnum ofan að og niður á
við fram hjá auguin honum, og leitasb sí og æ
við aö festa athygli þess, er svæfa skal, við
ímyndunina um svefninn. Dávaldurinn segir apt-
ur við hann ofurblíðlega : »Nú eruð þér að láta
aptur augun ; nú getið þér eigi opnað þau ; hand-
leggirnir og fæturnir eru að verða þungir ; tilfiun-
ingin fer að sljófgast; þér getið ekki hreyft hand-
legginn ; nú er sjónin farin að daprast ; þér eruð
farinn að sofna». Og svo bætir liann við dálítið
hastari : »Farið þér nú að sofa». Og þetta er
opt nóg. Augnalokin hníga aptur. Maðurinn
sofnar.
Sumir fást ekki þegar f stað til þess að láta
aptur augun, heldur halda þeir áfram að blína á
»dávaldinn». Hann lofar þeim að stara á sig í
næði nokkrar mínútur, og fer svo hægt og hægt
að láta aptur augu þeirra með því smámsaman að
þoka angnalokunum fyrir augun. Hann heldurnú