Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Síða 19

IÐUNN] Vilhjálmur II. Pýzkalandskeisari. 257
friðinn ... Mér er fjarri skapi að neyta herafla vors
til sóknarhernaðar. Þj'zkaland þarf hvorki á nýrri
hernaðarfrægð né nýjum landvinningum að lialda,
er það í eitt skifti fyrir öll hefir áunnið sér rétt til
að vera frjáls og sjálfstæð þjóð«. Loks lagði hann í
boðskapnum mikla áherzlu á bandalag Pýzkalands
við Austurriki og ítaliu og vináttu þá, er verið hafði
með þjóðverjum og Rússum í heila öld.
Þegar keisari hafði vikið Bismarck frá 20. marz-
mánaðar 1890, tók hann að skifta sér allmikið af
ýmsum meiri háttar málum, einkum utanrikismálum,
svo að sýnt þótti, að spádómur Bismarcks mundi
rætast, að hann yrði »sinn eiginn kanzlari«. En brátt
þóttust menn verða þess varir, að keisari og stjórn
'hans gætti ekki þeirrar festu og stjórnlægni í við-
sldftum við önnur ríki, sem á friðartímum höfðu
löngum þótt auðkenna ulanríkismálastjórn Bismarcks.
í anda hans gerði hin nýja stjórn sér að vísu far
mn að treysta sem bezt sambandið við Austurríki og
Lngverjaland. En henni lókst ekki að afslýra vax-
andi fáleikum með þjóðverjum og Rússum og á hinn
bóginn aukinni viðkynning og samdrætti með Frökk-
u,n og Rússum. Hafði Bismarck, meðan hann fór
nieð utanríkismálin, tekist að koma í veg fyrir, að
1’ rakkar byndist samböndum við önnur ríki, því að
honum stóð, að því er Schuvalov, rússneskum
stjórnvitring, segist frá, beygur af slíkum bandalög-
Urn (wcauchemar des coalitions«). Nú tóku frakkneskir
stjórnmálamenn og fjárveltumenn að róa að því öll-
um árum, að Frakkar og ltússar gerði með sér
handalag. þegar þjóðir þessar höfðu sýnt hvor annari
ýmis vináttu- og virðingarmerki, er hér verða ekki
talin, og bundizt nokkurskonar bráðabirgða-sambandi
}^®} °8 hermálasamningi 1892, lögðu þeir Casimir
erier forsætisráðherra Frakka og Giers utanríkis-
löunn III. 17
L