Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 16

10
Sigurður Guðmundsson:
ÍÐUNN
flestra mál, að þar hafi stjórnsemi hans og hagsýni notið
sín, þótt kært væri honum ölið sem áður, svo að keyrði
úr hófi fram. Af þeim sökum vjek Björn Jónsson hon-
um úr ráðsmannsstöðu. Hafði hann þá stýrt búi á
tveimur biskupssetrum og búið á einum klausturstað og
orðið að hrekjast af öllum.
Ur þessu var hann á faraldsfæti. Nú leitar hann inn
á við verkefna, er hann er sviftur sýslunum og stöðu,
fer að rekja drauma sína og dulræn efni.1)
Arið 1917 fór hann til Vesturheims. Börn hans og
kona, Guðrún Jónsdóttir, voru flutt þangað. Höfðu þau
hjón slitið samvistum fyrir nokkrum árum. Varð hann
samferða þangað granna sínum gömlum, Stepháni G.
Stephánssyni. Fór hann þar víða um bygðir landa vorra,
og hitti þar marga æskuvini og frændur. Flutti hann
þar fjölsótt erindi, og dugði honum lágur inngangseyrir
til viðurværis og ferða. Síðar fjekst hann við laxveiðar
að gömlum sið.
Honum leist meðallagi vel á ráðlag og menningar-
stefnu vestur þar. Hann ritar Unni frændkonu sinni 27.
dec. 1921:
„Hjer I landi kvarta menn um erfiða tíma. Mjög andstætt er
fyrir bændum, og verlrafólk hefir þetta ár gengið hópum saman
atvinnulaust eða rjettara sagt, svo að millíónum shiftir. Vörur hafa
allmikið fallið í verði, en kaupgjald lækkað tiltölulega meira. Þótt
erfitt þyki heima á Islandi nú sem stendur, álít jeg þó hina mestu
fásinnu að flytja þaðan og vestur. Margir heima hafa sýnt hina
mestu ráðleysu á fyrirfarandi árum, svo að það hlýlur að koma í
koll. En hið sama hefir átt sjer stað í flestum löndum. Mennirnir
standa enn á svo sorglega lágu stigi, bæði siðferðislega og vits-
1) Snemma hefir honum leikið forvitni á dulrænum rökuni. Það
sýnir rækileg lýsing hans á manninum, sem prjedikaði f svefni (í
„ Þ jóðólfi “ 1890).