Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Blaðsíða 60

222
Sir Oliver Lodge:
IDUNN
vel þegar vísindaleg skýring fæsf, er hún aldrei fulln-
aðarskýring.
Aðrar greinar sálarrannsóknanna standa í sambandi
við skynjun sumra manna í sambandsástandi og við
mátt undirvitundarinnar yfirleitt. Það kemur í ljós, að
unt er að greina með einhverjum hætti atburði, sem
eru að gerast annarstaðar eða gerst hafa á liðnum
tímum eða gerast jafnvel stundum í framtíðinni, rétt eins
og leystri sál miðilsins opnist í sambandsástandinu að-
gangur að víðtækari þekking eða að þekking annarra
manna. Eða það er eins og aðrar vitsmunaverur, og
það er sennilegra, flytji vitneskju gegnum líkamslíffæri
hans eða hennar sem gegnum eins konar síma. Skoðanir
manna á þessu fyrirbrigði eru nokkuð mismunandi, en
allir þeir, sem náin kynni hafa af því haft, játa að það
sé bæði raunverulegt og yfirvenjulegt í eðli sínu.
Eðli innblástursins er önnur greinin, og þar hefir
mönnum lítið farið fram í skilningi. Staðreyndin hefir
ávalt verið viðurkend; eftir skýringunni getum vér enn
beðið. Til allrar hamingju hefir hún ekki verið fast-
ákveðin með neinu páfavaldi eftir ófullkomnum tilgátum.
Skáld, heilagir menn og dulspekingar verða fyrir inn-
blæstri, þótt vér vitum eigi, hvernig það gerist; vér
finnum hinn lífgandi blástur andans, þótt vér fáum ekki
enn rakið, hvaðan hann kernur eiginlega. Freisting er
að líta á það, er framleiðist fyrir innblástur, sem eins
konar goðsvar, sem það og kann að vera, og jafnframt
sem óskeikult, en það er það ekki. Vér megum ekki
tileinka neinu því óskeikulleik, sem kemur til vor um
mannlegan farveg, hvort sem það er bók eða kirkja
eða einhver annar miðill.
Onnur sálræn fyrirbrigði, sem vér vitum vel að eru
staðreyndir, þótt enn sé oss hulið, hvernig þau gerast,