Kirkjuritið - 01.04.1935, Qupperneq 41

Kirkjuritið.
Kirkjufundur.
161
Spá mín er sú, að þegar bezt tækist, kæmu fulltruarnir
heim af fundi sem nýir menn að kirkjulegum áhuga og
starfsvilja og langtum vonbetri og bjartsýnni en áður
voru þeir. I þriðja lagi er kirkjunni það eðlisnauðsyn
og þroskaskilyrði að fara sjálf með sín eigin mál. Á
þelta alriði legg ég afarmikla áherzlu, eins og nú er
komið. Hver veit líka — í alvöru talað — hvenær Al-
þingi kann að þóknast að höggva kirkjuna úr tengsl-
um við ríkið? Vera má einnig, að svo verði búið að
kirkjunni, að það verði hún, sem sóma sins vegna vtírð-
ur að krefjast skilnaðarins. Væri þá ekki, ef annað-
hvort þetta skyldi koma fyrir, gott fyrir kirkjuna að
hafa fengið dálitla reynslu í meðferð sinna eigin mála á
kirkjufundum? Ég hlýt að svara því játandi, og' veit, að
það muni margir gera með mér. En þá er að hefjast
handa og koma vel undirbúnum, fjölsóttum kirkjufundi
á í sumar!
Vald. V. Snævarr.
TVENN UMMÆLI
eftir W. R. Inge fyrv. prófast við Pálskirkjuna í London:
„Trú er það, að standa eða falla með göfugustu mögu-
leikunum“.
„Vér erum það, sem vér elskum“.
11