Kirkjuritið - 01.01.1937, Blaðsíða 28

22
A. G.: Vestur-íslendingar.
Kirkjuritið.
þeirra eru full af fréltum héðan að heiman. Þeir fylgj-
ast með öllu, sem hér gerist, af lífi og sál. Þeir hafa iðu-
lega stutt framfarámál vor af rausn og áhuga. Þeir leggja
kapp á að vernda tungu sína og þjóðerni. Þeir vilja, að
þættirnir, sem tengja þá við ísland, styrkist og verði
órofaþættir.
Þessum falslausa bróðurhug niegum vér ekki taka með
tómlæti. Handtakið i milli skyldi treysta betur og betur.
Hvernig það mætti verða, gæti orðið efni i margar
greinar í blöðum og tímaritum, því að málið er fjöl-
iiliða. En sú lilið, sem að Kirkjuritinu snýr, er þessi:
Hvernig má treysta samhand milli safnaðanna vestan
hafs og kirkju íslands?
Ég veit, að sú spurning er lil umræðu meðal ýmsra
áhugasamra kirkjumanna vestan liafs. Það væri einnig
eðlilegt, að hún væri rædd hér á íslandi, og mun heimilt
rúm í Kirkjuritinu fyrir góðar greinar um það efni. En
það, sem ritstj. vill leggja til þeirra mála á þessu stigi,
er fyrst og fremst þetla:
Islendingar austan hafs og vestan skiflist á ungum og
efnilegum mönnum með stúdentsmentun og sjái þeim
fyrir sem beztum kjörum. Dvölin verði þeim ódýr og
ferð með íslenzkum skipum fram og aftur. Vestur-
íslendingarnir búi sig undir prestsstarfið vestan liafs
með námi hér við guðfræðisdeild Háskólans og kvnni sér
jafnframt kirkjuleg störf í landinu. En Islendingarnir
héðan að heiman afli sér einkum þekkingar vestra á
verklegum vísindum og verzlun og athugi í samráði við
Vestur-íslendinga helztu leiðir til beinna og stöðugra
viðskifta milli þjóðarbrotanna báðu megin liafsins. Það
myndi ekki heldur verða tilgangslaust í þessu sambandi.
Ef þannig verður byrjað, þá mun fleira á eftir fara
og æskan halda áfram að leggja þessum málum örv-
andi hönd.
Ásmundur Guðmundsson.