Kirkjuritið - 01.09.1949, Side 14

172
KdKJURITIÐ
á kærleika föðurins veitir rósemi og innri frið, vonin ör-
yggi hugans gagnvart því ókomna, kærleikurinn hjarta-
hlýjuna og hina starfandi þjónustu, sem gleymir eigin
áhyggjum. AUt þetta í senn skapar andstæður hins skað-
vænlega hugarástands, hræðslunnar, vanmáttarkenndar-
innar og hatursins.
Ég vil minna á það hér, að kirkjan hefir frá fomu fari
notað sín náðarmeðöl, og auk þess skriftir og aflausn, til
að hjálpa einstaklingunum ekki síður en söfnuðum í heild
sinni, þegar samvizkan var óróleg eða friður sálarinnar
á förum. Því er ekki að leyna, að mat manna á þessum
hlutum hefir ekki ávallt verið hið sama, og það sem verst
er, að vér prestarnir höfum stundum sjálfir verið alveg
á takmörkunum að vanmeta suma þýðingarmestu þætti
þessa starfs. Og vér látum tilviljunina ráða allt of
miklu um það, hvort vér aðhöfumst nokkuð eða ekki neitt.
Ef til vill er það meðfram þess vegna, sem það er mjög
mikið undir tilviljun komið, hvort fólkið leitar til vor eða
ekki. Maður, sem kemur til sáluhirðis síns í lútherskri
þjóðkirkju, þarf oft og tíðum að heyja um það harða bar-
áttu, hvort hann eigi að fara eða ekki. 1 kaþólsku kirkj-
junni fer hann til skrifta á vissum tímum, sjálfsagt oft og
mörgum sinnum án þess að finna þörfina sjálfur. En hug-
urinn er léttari, þegar hann hefir fengið fyrirgefningu
synda sinna, og brautin er þá þegar rudd, ef ske kynni,
að hann einhvern tíma kynni að finna alvarlega þörf til
að ná prestsfundi. Nú virðist mér margt benda til þess
hér á landi, að fólkið sé nú aftur, hægt og hljóðlega, að
fálma sig inn á veginn til prestsins. Og mig hryllir við
þeirri tilhugsun, að vér verðum þá ekki við því búnir að
gegna skyldu vorri. Eitt af því, sem vér þurfum þá að gera,
er að reyna að afla oss sem beztrar þekkingar á sálarlífi
mannanna, eftir því sem tækifæri gefst til. Danskur prest-
ur, Sigfrid Dohn, sem einnig er magister í sálarfræði, hef-
ir nýlega ritað grein um nauðsyn þess, að prestar kynni
sér sálsýkisfræði. Hann heldur því fram, að það sé full-