Kirkjuritið - 01.12.1972, Blaðsíða 78

þeim eða hafi meiri þóknun á þeim
en Guði. Og siðan rœðst hann með
góðum verkum gegn öðru boðorð-
inu og verkum þess, og er Faríseinn
og bersyndugi maðurinn í guðspjall-
inu dœmi þess alls. Því að synd-
arinn ákallar Guð í syndum sinum,
lofar hann og hittir tvö œðstu boð-
orð Guðs: trúna og dýrð Guðs. Hrœsn-
arinn missir af báðum og miklast
því af öðrum verkum og vegsamar
með því sjálfan sig og ekki Guð
og setur traust sitt meir á sjálfan
sig en Guð. Því er honum hafnað
með réttu og hinn útvalinn. Allt þetta
verður því valdandi, að því œðri og
betri sem verkin eru, því minna
Ijóma þau. Við það bœtist, að hver
maður hyggur sig geta gjört þau
auðveldlega, því að sjá má, að eng-
inn gjörir sér meir far um að sýna,
að hann lofi nafn Guðs og heiðri
hann en einmitf þeir, sem bera það
aldrei við og koma óorði á hið dýr-
mœta verk með þessari hrœsni, af
því að hjartað skortir trúna. Því má
og Páll postuli segja í Róm. 2, að
þeir, sem hrósa sér af lögmáli Guðs,
óvirði nafn Guðs mest. Því að auð-
velt er að nefna nafn Guðs og rita
nafn hans á veggina, en að lofa
hann af hjarta og blessa hann fyrir
velgjörðir hans og ákalla hann með
trausti í öllu mótlœti, það eru vissu-
lega sjaldgœfustu og œðstu verkin
nœst trúnni. Vér mundum láta hug-
fallast, ef vér sœjum, hve lítið er
af þeim í kristninni. Og þó fjölgar
sífellt hinum háu, glœsilegu verkum,
sem menn hafa fundið upp eða líkj-
ast þessum réttu verkum reyndar að
lit, en eru í rauninni öll án trúar
og tryggðar og a11s góðs. Þanmg
áminnir einnig Jesaja 48 Israelsmenn:
„Heyrið þetta, þér sem nefndir eruð
eftir ísrael, þér sem sverjið við nafn
Guðs, þótt eigi sé í sannleika °9
réttlœti." Það er vegna þess, að þeir
gjörðu það ekki í hinni réttu trú
og trausti, sem er hið sanna réttlcet'
og sannleikur, heldur reiddu sig a
sjálfa sig, verk sín og getu og köll-
uðu þó á nafn Guðs og lofuðu hann<
en það á ekki saman.
21. Þannig er það fyrsta verk þessa
boðorðs að lofa Guð fyrir allar vel-
gjörðir hans, sem eru óteljandi, svo
að enginn endir á að vera á slíkt'
lofgjörð og þakklœti að réttu la9r
Því að hver getur nógsamlega l°ra
hann fyrir hið náttúrlega líf, hva
þá fyrir öll tímanleg og eilíf g®^''
Og þannig er maðurinn kafinn í dý'
mœtum verkum með þessum hlut°
boðorðs einum. Iðki hann þau í rétttj
trú, hefur hann ekki verið hér
ónýtis. Og 1 þessu efni syndgar ep9
inn svo mjög sem hinir allra gl®51
legustu dýrlingar, sem hafa þóknuf
á sjálfum sér, hrósa sér gjarna °9
hlýða á lof, heiður og hrós um sjál a
sig hjá heiminum.
Því er annað verk þessa boðot
að gœta sín fyrir, flýja og f°rö
allan tímanlegan heiður, sœmd °9
upphefð, svo að hann sé á hver5
manns vörum. Það er mjög hcettu
og þó afar útbreidd og því m'
lítt athuguð synd. Hver maður ^
njóta nokkurs álits og ekki vera s
ur. Svo djúpt er eðlið sokkið í a
sínu og trausti á sjálfu sér, 9ey
þessum tveim fyrstu boðorðum.
Nú er löstur þessi talinn ® 5
364