Kirkjuritið - 01.04.1975, Síða 27

aö þaS lifsviShorf, er gengur undir
n3fninu tilveruheimspeki, greinist meS
ymsum hætti, og liggja þræSirnir i
furSu margar áttir.
II.
Mörgum guðfræðingi mun fyrst koma
' hug þjóðverjinn Rudolf Bultmann,
^e9ar minnzt er á tilveruguðfræði. Á
e9 þar einkum við þann þátt hugmynda
hans, er varðar viðhorfið til Heilagrar
^ifningar, en þessi afstaða Bultmanns
er eflaust kunn guðfræðingum öllum.
Segja má, að biblíuviðhorf (tilraun
fil að þýSa skandinaviska orðið „bibel-
syn“, en það merkir nánast grundvall-
arafstöðu manna til Biblíunnar. Er hún
'■Guðs orð“, — „fornar goðsagnir og
^elgisagnir‘% — eða eitthvað enn ann-
aö?) Bultmanns einkennist af þrennu:
1 fyrsta lagi sezt hann í dómarasæti
°9 klippir Ritninguna og sker með
þeim hætti, að fátítt mun vera. / annan
staS er grundvallarafstaSa hans til
hjálpræSissögunnar sú, aS hann telur
þaS ekki ráSa úrslitum, hvort viSburSir
þeir, sem lýst er t. d. í guSspjöllunum,
eru sannsögulegir eSa ekki. Hitt varSar
mestu, hvernig frásagnir Biblíunnar
orka á okkur, sem nú lifum og veitum
boSuninni viStöku í trú. ij
Þessu sjónarmiði fylgir hið þriðja:
Á ég þar við „afmytologiseringuna",
en með því hugtaki má vera, að Bult-
mann hafi valdið ríkulegra fjaðrafoki
meðal guðfræðinga en flestir aðrir
kollegar hans á þessari öld.
Hér verður af góðum og gildum
ástæðum ekki gerð tilraun til að fjalla
um hið fyrst nefnda viðhorfið, enda er
það efni umfangsmikið í meira lagi.
1) Hér verSur farið fljótt yfir sögu og ekki fjall-
aS um hugtökin „historisch" og „geschicht-
lich“, en það sem hér er skáletrað ætti að
vera í námunda við kjarna málsins.
25