Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 55

Þarna kom í Ijós umhyggja sr. Sig-
Urðar gagnvart söfnuðum sínum.
^r. Sigurður bjó í Reykjavík um
^trum eftir að hann hætti prestsþjón-
íStu' ^ar|n settist þá þegar í Háskóla
|S ands, innritaður til grískunáms, og
Þaðan BA-prófi í grísku og latínu
e® láði næsta vor. Efsti maður á
Profi.
urr?ann Var ^rsti ma3ur, sem ég veit
> í sndurmennt, löngu áður en farið
var . i
tala um ,,endurhæfingar“.
r- SigurSur Norland var kallaður
ilann var taiinn meiri
tiagUma®ur °9 grískumaður en tísku-
Hi Ur' Presturinn og skáldbóndinn í
. d|svik hafði, líkt og Grímur bóndi
ein 6Ssast°®um forðum tíð, svo sem
ia|sS 0g 8 tungumál á hraðbergi til við-
ne^, Þ^rst aiis Norðurlandatungur,
°q ,a linnsku, en þar fyrir utan latínu
tieir3 ' 9rísku' 0rti a Wzku- Orti þó
gerta,a ensku. Einnig mun hann hafa
prVÍSUr eða kvæði á latínu og grísku.
^llaf.f*1' hafa Sagt Þá sögu írá Þing"
pre rð> sem þeir fóru allir saman á
9est'aStefnU °g með Þeim utienciir
ur ^ Ur ^eirra stétt, þar á meðal ung-
PrófDanSkur halærður guðfræðingur,
biine°fessorinn tók sæti í iangferða-
Prest^ ' naiæ9ó við aldraðan útskaga-
og e ''0g hélífynrforpokaðan mann
stakk ' mar9iærðan- Þótti hrjúfur
aðj tj|Ur hans. Hinn lærði maður kast-
svör • 9n.S latinu °9 fékk á móti greið
Presty9- S°mu tungu í allri hógværð.
aö Tj5lnn var sr- Sigurður Norland
Varg n-rn. ,á Vafnsnesi. Prófessorinn
iifandi U,lltið eitt hissa, að hitta þarna
^rískuk af'nu' h*0 viidi hann kanna
unnáttu gamals prests. Þá var
öllum hinum prestunum skemmt, því
að þar var sá útlendi kominn með ann-
að móðurmál séra Sigurðar. Næst færði
prófessorinn sig í nærtækari nútíma-
mál og minntist á skáldskap Goethes.
Myndi sr. Sigurður þar meira kunna
utan að á þýsku heldur en sá útiendi.
Sr. Sigurður hefur þýtt hringhendur á
þýsku. — Þá tók fræðimaður til við
ensk Ijóð. Þar kunni sr. Sigurður því
mest Ijóða utanbókar. Og var þá einn-
ig komið í það tungumál erlent, sem
honum var tamast að þýða Ijóð bæði
af og á.
Gafst nú útlendi menntamaðurinn
upp, er hann hitti þar á hverju tungu-
máii ofjarl sinn. Umgekkst nú gamla
útskagaprestinn með djúpri virðingu.
Sr. Sigurður, þessi mikli tungumála-
maður, var einn af þeim fáu mönnum,
sem ég hygg að komist hafi mjög ná-
lægt því að temja tunguna, „þessa
óhemju". Hann mat orð dýrt. Kunni
vel með þau að fara. Sennilega mikill
skapmaður. Vildi forðast að beita bitru
vopni orðsins til þess að særa aðra
menn. Svo virtist mér. Ég hef heyrt
sóknarbörn hans minnast þess, að
hann hefði verið ræðinn og skemmti-
legur, góður söngmaður, og mælti vel
eftir látna menn.
Hagfræði nútímans og sálfræðinga-
tímabilið kynni nú að spyrja: Hvað
hafði maðurinn að gera með öll þessi
tungumál, þarna norður á Vatnsnesi
til þess að prédika á íslensku fyrir ís-
lenskan söfnuð?
Svar kirkjunnar og prestatímabils-
ins: Hann gat nú t. d. teflt auðugri fjöl-
skák hugans við sjálfan sig á 8 tungu-
málum en einu. Hvert tungumál er
öðruvísi en önnur tungumál, eins og
213