Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 30

30
Undir kvöldið kom ína og spurði Helgu hvort
hún væri búin að kaupa í kjólinn. Þegar hún heyrði
hvernig í öllu lá, skeliti hún saman höndunum og
hrópaði hástöfum: „Almáttugur! færðu ekki að fara?
Nei, nú gengur yfir mig, á að neyta bjer um þessa
saklausu skemmtun! Jeg skal finna hana og biðja
hana um að lofa þjor.“
ína þaut fram í eldhúsið. Þar var móðir Helgu
að keppast við að bolta hálslín. Hún var afar-þreytu-
leg og dauf í bragði. ína heilsaði henni og byrjaði
þegar á erindinu.
„Jeg hef sett henni það í sjálfsvald," sagði
gamla konan, „hún má fara ef hún vill, hún veit
að jeg vildi heldur hafa hana heima hjá mjer þetta
kveld, oi-sökina veit hún.“
„Nú, nú Helga," sagði ína þegar hún kom inn,
„mamma þín sogist vera búin að leyfa þjer að fara,
og þú mátt víst fá þjer í kjólinn líka, vertu bara
ekki að gráta yfir þessu góða mín, jeg skal koma
með þjer í fyrramálið að kaupa í kjólinn, það er
nægur tími til að sauma. hann enn. Þú færð auð-
vitað lán hvar sem þjer sýnist, svo borgarðu seinna.
Heyrðu, komdu með mjer ofan á apótek, jeg ætla
að kaupa hárolíu."
Þær lögðu á stað. Við dyrnar á lyfjabúðinni
mætti R. læknir þeim. Þegar hann sá Helgu heils-
aði hann henni og bað hana að tala við sig fáein
orð. ína hljóp inn á meðan.
„Hvernig líður raóður yðar,“ spuiði læknirinn.
„Þakka yður, fremur vel.“