Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 38

38
VI.
Já, mismunurinn var mikili á þrönga, dimma
þakhýsinu, og stóra, bjarta danssalnum, og munur-
inn var mikill á rjóða, blómlega andlitinu og föla,
tærða. andlitinu á koddanum.
Helga stóð við rúmstokkinn, henni hrundi ekki
tár af auga, henni fannst hjarta sitt eins og steinn,
glóandi steinn, sem þá og þegar mundi mundi springa
í ótal parta.
Hún stóð þarna í hvíta „ballkjólnum" með
blómið í hárinu, með hvitu glófana, hún flutti með
sjer vín og tóbaksþef, og þarna lá hún móðir hennar
örend!----------
Hvað er dýrð ogljómi heimsius, hvað er skart
og fegurð ykkar ungu stúlkur? Hvað er þetta allt
annað en fys, sem fýkur, blóm, sem visna, bóla, sem
hjaðnar og verður að engu?
Lítið þið á hana Helgu, sem fyrir einu augna-
bliki var að dansa kát, fjörug, ljettúðug, andvaralaus.
Nú stendur hún andspænis dauðanum, og hvað verð-
ur þá úr allri skemmtuninni?
Nei, líflð heimtar alvöru.
Æfiferill í 5 þáttum,
1. Þáttur. Hann fór að heiman, yflrgaf kyr-
látu, friðsælu foreldrahúsin, því að hann mátti tij með
að »sjá sig um,“