Syrpa - 01.09.1911, Qupperneq 57

DÆTUR ÚTILEGUMANNSINS.
55
réðu þau af að flytja þang-að. Það
segir svo ekki meira af þeim
fyr en þau komu til Cali-
forníu og settust að í grend við borg
þá sem heitir Sacramento. Þar
keyptu þau eina ekru af landi, fyrir
það sem þau áttu nú eftir af pen-
ingum og þar reistu þau sér hið
fyrsta heimili, var það bæði lítið og
fátæklegt. í fyrstu var það samt,
sem kallað er utanborgar, en nú er
það ekki lengur svo. Borgin óx
svo mikið ár frá ári, að bústaður
þeirra er nú langt innan við yztu
takmörk þeirrar tniklu borgar, sem
nú telur 300,000 íbúa.
Einar byrjaði þar með því, að
stunda trésmíð, sem í þádaga borg-
aði sig fremur vel, en Sigríður gerð-
ist þegar hin mesta búsýslukona
og með iðjusemi og sparsemi grædd-
ist þeim fljótt töluvert fé. Þau voru
þar í öliu samhent eins ogeinn mað-
ur væri. Þau hjálpuðust að því
að byggja fyrsta húsið, slétta og
hreinsa jörðina í kringum það, gróð-
ursetja þar ýmsar trjáplöntur og á-
vaxtatré og margar tegundir af
blómum. Bein og fögur röð af
skuggatrjám, stendur nú kringum
heimili þeirra á tvo vegu og þrisvar
h;ifa þau nú bygt sér íbúðarhús á
sama staðnum. Var fyrsta híbýlið
að eins tvö smáherbergi, bygð úr
timbri og bjuggu þau í því í 10 ár.
Annað húsið sem þau bygðu var
gert af tígulsteini og voru í því
fimm herbergi, í því bjuggu þau í
12 ár. Hið þriðja sem nú erheimili
þeirra og á að verða á meðan þau
lifa, er bygt úr rauðum sandsteini,
tvílyft og eru í því íjórtán herbergi
nieð öllum þeim þægindum sem nú-
tíðar byggingameistarar þekkja.
Húsið hefir sérstakt nafn og heitir
,,Mount Hekla“ en dálítið erútsýn-
ið í kringum það öðruvísi en í kring-
um nöfnu þess gömlu á íslandi.
Hjón þessi hafa síðan þau komu
vestur gengið undir nafninu Hoff-
mnn. Þau hafa eignast sex börn,
þrjá syni og þrjár dætur og eru þau
öll hin mannvænlegustu. ÖIl eru
þau gift, nema yngsta dóttirin, hún
er enn heima hjá foreldrum sínum
og heitir Sigríður í höfuðið á móður
sinni, enda er hún hennar lifandi
eftirmynd í öllu og ber því nafn
með rentu. — Heimili hjóna þessara
er yfir höfuð að tala, eitt hið mesta
fyrirmyndarheimili þar í borginni.
Þar sýnist alt fallast í faðma, og frið-
ur og ánægja drúpa af hverju strái.
Þau gömlu hjónin eru nú komin
langt á sextugs aldur, en samt svo
ungleg og ern, að fáir mundu hugsa
þau væru meira en á fertugs aldri,
því hvorugt þeirra ur neitt farið að
hærast, sem óefað er afleiðing lukku-
legs og ástríks hjónabands, sem þaú
hafa lifað saman í þrjátíu og fimm
ár. Sliiljum vér nú við heimili
þeirra að sinni, á meðan vérsegjum
frá ýmsum öðrum atvikum sem
skeðu jafnhliða því, sem þegar hefir
verið frásagt.
Einar stundaði smíðavinnu, eins
og hér er sagt að framan. Hélt
hann þeim starfa uppi látlaust í
fimtán ár, en þá breytti hann til, og
byrjaði verzlun í félagi með hér-
lendum manni, undir félagsnafninu
Hoflfman & Co. Síðar keypti hann
hlut félaga síns, og er nú verzlunin
rekin undir nafninu ,,Hoffman &
Sons“, því allir synir þeirra lærðu
verzlunarfræði og reka nú með föð-
ur sínum eina þá stæðstu verzlun
sem þar er í borginni. Eru þeir
allir í hinum mestu metum og enginn
þar hefir minstu hugmynd um, að
þeir séu af íslenzkum ættum og því
síður, að þeir eigi kyn sitt að rekja,
að hálfu leyti, til íslenzkra útilegu-
manna í Ódáðahrauni.
Þegar þau Einarog Sigríður voru
búin að dvelja tíu ár fyrir vestan haf,
barst það í tal milli þeirra einn góð-
an veðurdag, að það væri leiðinlegt
að heyra aldrei neitt frá gamla land
inu en sérstaklega þó þaö sem á-
hrærði ættinga þeirra og vini, því
bréfaviðskiftum varð ekki viðkomið
þar sem Bjarni var fallinn úr sög-
unni. Kom þeim saman um,
að forvitnast urn þetta, á þann hátt,
að Einar færi til íslands og freistaði
hvers hann yrði vísari. Varð nú