Kristniboðinn - 01.05.1933, Síða 1

Kristniboðinn - 01.05.1933, Síða 1
i-AN03L> 0 K A S AI" N JV3 133374 Útgefandi: Kristniboðsfélögin í Reykjavík i. Reykjavík, í maí 1933 Ávavpsorð. Sölmm þess, live blaðakostur evangel- isk-lúterskrar kristni hér á landi er Htill, þá er miklum erfiðieikum bundið að rœða kristniboðsmálið og áhugaefni kristniboðsfélaganna á þeim vettvangi, eins og nú standa sakir. Kristniboðsfél 'ógin hér % Reyhjavih liafa fundið mjög til þessa og því ráð- ist í að gefa út þetta blað, sem nefnt er » K r i s t n i b o ð i n n «. Gera þau það í þeirri von, að það bœti ofurlítið úr þeirri þörf, er að ofan greinir, og til þess að inna af liendi ofurlítinn vott kristniboðsskyldu sinnar á þessu sviði. Vér vonum, að félagssystkin og vinir kristmboðsins í landinu taki þessu litla blaði tveim h'öndum og líti á það eins og útrétta bróðurhönd til sameiningar og nánari samvinnu að liinu ábyrgðar- mikla og liáleita hlutverki, er vér sér- stahlega höfum tekið að oss í starfinu fyrir Guðs ríki. Vér þykjumst viss um, að öll get- um vér verið sammála um það, að mjög vœri æskilegt, ef unt væri að gefa íit slíkt blað að staðaldri, jafnvel þó ekki vœri nema einu sinni í mánuði hverj- um, og þó helzt vikublað, en litlar lík- ur eru til, að nokkur tök verði á því fyrst um sinn. Engin ákvörðun hefir verið tekin um það, hvort þetta blað kemur út oftar en í þetta eina sinn; það fer algerlega eftir því, hvernig þér takið á móti því. Séuð þér oss sammála um þörfina fyr- ir slíkt blað og sýnið það í orði og á borði, með þvi. að fá nógu. marga til að kaupa. þetta blað og lesa það, og leggið með því, og á annan hátt er yður hughvœmist, yðar skerf til þess að það komi oftar út, þá mun það gera það, annars ekki. Að svo mœltu felum vér Drotni vor- um og Frelsara tilraun vora og biðjum hann þess, að liún mætti verða mál- efninu, sem vér berum fyrir brjósti, til gagns og blessunar, nafni hans til vegsemdar og ríki lians hjá þjóð vorri til eflingar. Útg. SÓlafuv Ólafsson kristniboði, kona hans og börn. mm Vér gerum ráð fyrir, að íslenzkum knstniboðsvinum og öðrum, sé kœrt að fá nokkra vitneskju um hag kristniboða vors og fjölskyldu hans. Þess vegna flytur »Kristniboðinn« nú nýjustu myndina, sem vér vitum að til sé af lionum, Herborgu konu hans og börum þeirra þrem: Jóliannes, fæddur 26. marz 1928. Guðrún Margot, fœdd 12. febr. 1930. Hjördis, fædd 12. október 1931. Byrjið í Jerúsalem. Trúboðið er æðsta hlutverk kristninn- ar. Þeim sem sjálfir hafa öðlast lífið, er ekkert ljúfara en að flytja þeim það, sem stynja undan helgreipum syndar- innar og dauðans. Jesús sá vald myrk- ursins þjaka þennan guðvana heim, og hann kom í heiminn sem hið sanna ljós, til þess að hver sem tekur við honum stigi yfir frá myrkrinu til ljóssins, frá dauöanum til lífsins. Og er hann hafði fullkomnað hina miklu friðþægingar- fórn, þá gaf hann lærisveinum sínum þá skipun, að þeir skyldu flytja heim- inum fagnaðarerindið um hið sanna ljós — um Frelsarann, sem sviftir oki dauð- ans af iðrandi syndurum. »Farið því og gerið allar þjóðir að mínum lærisveinum«. Þessi orð eru letruð á gunnfána kristninnar fram á þennan dag. Og fyrir Guðs náð er mik- ið unnið að trúboði meðal heiðingja á vorum dögum. Margir og stórfeldir sigr- ar eru unnir, og mjög víða standa fagn- aðarerindinu opnar dyr. Heiðingjana þyrstir eftir lífsins vatni. En það er undir lærisveinum Drottins komið, hvort þeir fá það, því að fagnaðarer- indið nær ekki lengra en þangað, sem lærisveinarnir vilja flytja það. Þannig hefir Guð takmarkað almætti sitt, til þess að fela oss á hendur dýrmætt hlut- verk, sem jafnframt hefir í för með sér eilífa alvöru — þrungna ábyrgð fyr- ir oss. En vér getum ekkert í eigin mætti, nema þyrlað upp ryki. Og Drott- 'MU inn ætlast heldur ekki til þess. Vér eig- um aðeins að vera farvegur fyrir kraft hans, og þá er öllu borgið, því að hans er allur mátturinn á himni og jörðu. Þegar vér því rekum oss á þá stað- reynd, að þorsti heiðingjanna er meiri en fórnfýsi lærisveinanna, þá vitum vér hvar sökin liggur. Þegar oss ógnar starfssviðið og oss finst lítið ávinnast, þá stingum hendinni í vorn eigin barm, því au það er sjálfs vor sök, að vér höf- um ekki veitt viðtöku þeim eilífðar- mætti, sem oss stendur til boða. Jesús fól lærisveinum sínum að hafa allan heiminn að starfssviði, en hann sagði þeim að byrja í Jerúsalem. Þeir áttu ekki að byrja í Róm, heimsborg- inni miklu, aðalvígi heiðninnar. Þeir áttu að byrja heima. Þar áttu þeir að styrkjast til hins mikla starfs og safna liði — og gera síðan áhlaup. Þetta á við nú engu síður en þá. Það gefur enginn það, sem hann á ekki til. Ef söfnuðurinn á ekki kraftinn frá Guði, þá flytur hann hann ekki til ann- ara. Þess vegna liggur það í augum uppi, að sé ekki lögð áherzla á að efla starfið í heimalöndum kristninnar, þá er úti um það, að heiðingjatrúboðið geti fengið þann styrk, sem það þarfnast. Undirstaða heiðingjatrúboðsins er því heimatrúboð, og án þess svífur heið- ingjatrúboðið í’ lausu lofti. öllum, sem um þetta mál vilja hugsa í alvöru, hlýt- ur að vera það ljóst, að þegar vantrú, hjátrú og guðleysi blómgast meðal hinna svo nefndu kristnu þjóða og sé ekki lögð rík áherzla á að vinna á móti því, þá l

x

Kristniboðinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kristniboðinn
https://timarit.is/publication/510

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.