Nýjar kvöldvökur - 01.01.1934, Side 25

MONA
19
hinni óþreytandi forsjón, sem læknar allar
benjar.
Þaó var draumur. Ó, hvað er það, sem ekki
er draumur?«
1. KAPITULI.
Knockeloe er stórbýli, sem stendur á
vestanverðri Manareyju, skammt fyrir
sunnan sjóþorpið Peel. Frá bænum sést
höfnin og hafnargarðurinn og fiskibát-
arnir, sem liggja innan við hann, en ut-
an við sést hið opna ~haf. Milli bæjarins
og strandarinnar, sem er klettótt og
brött, liggur alllöng hæð. Uppi á hæðar-
brúninni rís ferstrendur turn, á alþýðu-
máli nefndur »Corins Folly«, en neðan
við hann er kirkjugarður, umluktur blá-
grýtishlöðnum veggjum.
Staðurinn liggur of langt inni í landi
til þess að drunur hafsins heyrist þar,
nema á vetrum, en er þó svo nærri
ströndinni, að finna má þar salta sjávar-
goluna á sumrin. Héraðið er ekki frjó-
samt, þó að það liggi vel við sól og
vindi, og gætu menn álitið, að áður fyrr
hefði jökull runnið þar yfir. Og friður-
inn, sem ávalt ríkir yfir Knockaloe,
minnir á þann frið, sem hlýtur að hvíla
yfir óendanlegum ísauðnum.
Bærinn stendur í dalnum, í skjóli við
hæðina. Þar er ramgjör bygging og stor
úthýsi, og meðfram langa, beina og
þrönga stígnum, upp að bænum, eru
gróðursett lág tré..
Ábúandi jarðarinnar er Róbert Craine,
skörulegur, aldurhniginn maður, sem
daglega gengur snöggklæddur. Hann hef-
ur rekið búskap þar frá bernsku, því að
jörðin hefur verið leigð af ætt hans í
þrjá eða fjóra liði. Hann er nú kominn
af bezta aldrinum og yfirgefur sjaldan
heimilið, nema á sunnudögum, þegar
hann ekur til einnar nærliggjandi kirkju,
því að hann er staðbundinn prédikari
Wesleyanna.1)
»Það kveður ekki milíið að vinnu
minni á heimilinu«, segir hann, »en að
prédika, það er mitt yndi«.
Kona hans er dáin og grafin í kirkju-
garði Patrickskirkjunnar við landamæri
jarðarinnar, þar sem vegurinn liggur
niður til járnbrautarstöðvarinnar. Hann
á einn son og eina dóttur. Sonurinn, sem
einnig heitir Robert, en jafnan kallaður
Robbie, er laglegur, þroskamikill piltur,
26 ára að aldri. Hann er beinvaxinn og
frjálslegur, eins og lyngið á fjallabrún-
unum og hægri hönd föður síns. Dóttirin
heitir Mona. Hún er 23 eða 24 ára göm-
ul, fögur, hávaxin, með hvelfd brjóst og
granna en þróttmikla útlimi. Hútí- er
réttvaxin og hreyfingar hennar fjaður-
magnaðar. Stóru, brúnu augun hennar
og tinnusvart hárið bénda ásamt líkams-
byggingu hennar á hreysti og þrek. Síð-
an móðir hennar dó, hefur. hún verið bú-
stýra á heimilinu og stjórnað öllu og
öllum, vinnufólkinu, bróður sínuum og
jafnvel föðurnum.
Mona er ekki trúlofuð, en biðlamir eru
margir. Ákafastur þeirra er erfingi
kuldalega steinbæjarins, sem næstur er
Knockaloe. Hann er kallaður »langi John
Corlett«, og bónorðsferðir hans eru við-
líka klúrar og persóna hans.
»Væri það ekki ágætt, ef við ættum
svo margar kýr í félagi, að við gætum
selt mjólk til Douglas?«
En Mona les á hann eins og opna bók
og tekur ekki hið minnsta tillit til hans.
Á Knockaloe er nokkuð af ræktuðu
landi, en mest af jörðinni er notað til
beitar. Kýrnar þar mjólka næstum nóg
handa öllum íbúum í Peel. Klukkan sex
að morgni mjólka stúlkurnar þær, og
enskur trúflokkur (meþódistar).
3*