Nýjar kvöldvökur - 01.01.1937, Blaðsíða 19

SAGAN UM SNÚNA KERTIÐ
13
Og þannig lauk viðræðu þeirri, sem T.
X. hafði gert sér svo miklar vonir um.
Honum var þungt í skapi, er harm hélt
áleiðis til Portman Place, þar sem hann
hafði lofað að hitta Belindu Mary.
„Hvar ætlar Mr. Lexman að halda
þennan fræga fyrirlestur sinn?“ spurði
hún um leið og hún heilsaði honum, „og
hvað er efnið?“
„Það er um málefni, sem mér er ákaf-
lega hugleikið,“ sagði hann alvarlega.
„Hann kallar fyrirlestur sinn ,Söguna um
snúna kertiðÞað er enginn jafnsnjall
Leili til, sem fengizt hefir við úrlausn
glæpamála, og John Lexman. Og þó að
hann noti hugvit sitt aðeins til þess að
semja sögur, er ég hárviss um, að hann
myndi ekki standa að baki nokkrum lif-
andi manni í víðri veröld, væri hann
starfandi í lögregluliði á lögmætan hátt.
Hann er ákveðinn í að halda þennan fyr-
irlestur, og hann hefir sent út allmörg
boðsbréf, m. a. öllum forstjórum leyni-
lögreglunnar í flestum menningarlöndum
heimsins. O’Grady er á leiðinni frá Ame-
ríku, hann sendi mér loftskeyti um það
í morgun. Jafnvel forstjóri rússnesku
lögreglunnar hefir tekið boðinu, sökum
þess, eins og þér er kunnugt, að morð
þetta hefir vakið heilmikla eftirtekt á
stjórnmálasviðinu víða um heim. John
Lexman ætlar ekki aðeins að halda fyrir-
lestur sinn,“ sagði T. X hægt og gætilega,
„heldur ætlar hann líka að segja okkur,
hver framið hafi morðið, og hvernig það
hafi verið frarnið.'1
Hún hugsaði sig um augnablik.
„Hvar á að halda fyrirlesturinn?“
„Ég veit ekki,“ svaraði hann hissa, „er
Það svo um að gera?“
„Það er afar mikið um að gera,“ sagði
hún með áherzlu-þunga, „sérstaklega ef
úg nú skyldi vilja láta halda fyrirlestur-
inn á vissum stað. Viltu fá Mr. Lexman
til að halda fyrirlestur sinn heima hjá
mér?“
„Að Portman Place?“ spurði hann.
„Nei, ég hefi hús sjálf. Hús með hús-
gögnum, sem ég hefi leigt að Blackheath.
Viltu fá Mr. Lexman til að halda fyrir-
lesturinn þar?“
„En hversvegna það?“ spurði hann.
„Æi, góði, vertu ekki að spyrja,“ sagði
hún innilega, „gerðu nú þetta fyrir mig,
Tommy.“
Hann sá, að henni var þetta alvörumál.
„Ég skal senda Lexman línu eftir há-
degið,“ lofaði hann.
John Lexman símaði svarið:
„Ég hefði helzt viljað vera einhverstað-
ar utan Lundúna,“ sagði hann, „og úr því
að Miss Bartholomew hefir áhuga fyrir
málefni mínu, ætti ég að bjóða henni
líka? — Ég heiti því, að hún skal ekki
þurfa að verða meira skelfd/en hver góð
kona þarf að verða.“
Og svo barst það út, að nafn Belindu
Mary hefði bætzt við nöfn hinna útvöldu
lögreglustjóra, sem rétt í þessu voru á
leiðinni til Lundúna til að fræðast um
morð Kara hjá manni þeim, sem hafðí
ábyrgst þeim fulla úrlausn málsins og
heitið að greiða úr leyndarmálum þeim,
er hvíldu yfir dauða Kara, og skýra þeim
frá hvað snúna kertið táknaði, er á þessu
augnabliki var geymt á „Svarta safninu“
að Scotland Yard.
XX. KAPÍTULI.
Stofan var mjög stór og rúmgóð, enda
hafði meginhlutinn af húsgögnunum ver-
ið fluttur út til þess að rýma fyrir gest-
unum, sem komu frá öllum heimsendum
til þess að heyra söguna um snúna kert-
ið og prófa hugmynd Lexman’s og úrlausn
með sínum eigin rökum.
Þeir sátu á víð og dreif og spjölluðu
glaðlega saman um glæpamenn og glæpi,