Sumargjöf - 01.01.1905, Side 61

59
En sólin hún heflr sagt mér
})að sómdi sér vel að deyja
þeim, er á sumrin sungu
sakleysisljóð við börnin.
Og ef ég má ánægður deyja
sem óðskáld á hörðum vetri,
mun þá ei söngljúfum svönum
sæmd í að vanta fæðu?
Komið þið svanir að svngja
um sólskinið dalinn og fjörðinn.
Hér er svo yndislegt úti
islenzka góðviðrisstundu.
Komið þið svánir að kvaka,
kvikar í blænum alda.
Látið þið svanir líða
ljóðin um geiminn bláa.
Nú komið þið fleiri og fleiri
og fellið vængina niður;
Þið safnist við ósinn á ánni,
og eruð svo glaðir í bragði.
Ég sé að þið ætlið að syngja.
Nú, söngurinn er að byrja!
Leyfið þið mér að mæla
af munni það, sem þið kvakið.