Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Síða 35

Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Síða 35
^yrsta stig verzlunarhátta okkar er það, að sá, Sem kaupir vörunna frá útlöndum verður að bíða í föðum hálfa og heila daga til að ná tali af forráða- ^ionnum stofnana þessa, og fær svo svör eftir nokkr- ar v>kur eða mánuði. Þegar varan er keypt og komin rii landsins, verður oft að bíða vikum og mánuðum sarnan áður en hægt er að leysa hana út, sem kall- er. Og meðan bíður neytandinn, með kristilegri þolinmæði. Svo þegar hvisast um að þessi eða hin nauðsynjarvaran komin í sölubúðina hópast fólk þang- að, 0g stendur þar tímum saman, í allskonar veðri. ^ því sést bezt hvað ástandið er orðið ömurlegt. ^cir sem fyrstir komast í búðina og er nógu hand- fijótir ná í eitthvað, en fjöldinn í ekkert. Sá orðrómur ■Sengur, og er víst réttur, að margar nauðsynjar, svo sern álnavara og skór, komi aldrei út um aðaldyr oúðarinnar. kif því að sú illa nauðsyn hefur skapazt, að svo mjög þarf að takmarka vörukaup til landsins, og til þess úafa svo verið settir sérstakir aðiljar í umboði ríkis- ‘ns> þá er ekki nægjanlegt að það sé mjög naumt skamtað, heldur þurfa og eiga þessir aðilar að sjá Urn> að það skiptist sem jafnast meðal neyt- Cndanna. Því mun til svarað, að það sé gert með skömtunarseðlunum, þar fái allir jafnt og er það Satt svo langt sem það nær. En úthlutun vörunnar lú kaupmanna gerir það að verkum, að þetta næst ekki 0g svo ]j^a a£ þvj ag vörumagn er ekki til staðar í hlutfalli við seðlana. kJthlutun vörunnar gengur nú þannig, að ein- Vcr kaupmaður fær slatta af ákveðinni nauðsynja- V°ru. Um þe'tta safnast fólk, einstakur fær eitthvað srnavegis, en fjöldinn ekkert, og svona gengur það. eir) sem kunnugir eru og hafa góða aðstöðu til að retta ef von er á úthlutun, og verða fyrstir, og era eitthvað úr býtum, kanski í hvert skipti, aðrir fá ekkert. f stað þess að úthluta vörunni á þennan hátt mætti Ssa sér aðra aðferð. Sú vefnaðarvara eða skófatn- Ur sem inn flytzt — og mest vantar — væri út- °tað til allra sem selja þessar vörur, samtímis, og Ul sá er úthlutar henni, auglýsti áður að varan Jrði seld þennan dag í þeim búðum, sem úthlutun fá, myndi það bæta mikið. Almenningur fær þá að vita um þetta, og getur dreift sér á hina ymsu Jtaði, 0g notig þeSS i;t]a sem fæst. £f úthlutunin færi jJarn með þessu móti, yrði það náttúrlega sjaldnar, en j ‘erni aftur að betri notum. Almenningur, er sæi við- . 'tni skömmtunarstofnana til að dreifa vörunni sem Jafnast, mundi sætta sig betur við þessa illu nauðsyn. hu; að; Eitt er það, sem vekur undrun manns og eftirtekt í þessum verzlunarháttum, að það eru oft vörur stilltar út í búðarglugga og ef maður svo spyr hvað þær kosti þá er svarað: svo og svo mikið annað kvort í sterlingspundum eða dollurum, gjaldeyrir okkar íslenzka krónan ekki gjaldgild. Þetta er nú eitt af því sem er ótrúlegt en satt. I sambandi við þetta má líka geta um það, að ýmsar vörutegundir, sem erfltt er að fá innflutning á, eru oft seldar á hinum ótrú- legustu stöðum, og með hinu ótrúlegasta verði. Vör- urnar eru fluttar inn með fullu leyfi gjaldeyrisyfir- valdanna, en þær koma ekki til sölu á venj ulegan hátt, og verðið er venjulega tvöfalt. Allir geta keypt vöruna, en engin veit hver seljandinn er í raun og veru. Þessi verzlunar máti er kallaður hinn „svarti mark- aður“, og er hann þó nokkuð víðtækur því margar vörutegundir, sem almenningur notar mikið fást allt- af þar, en ekki á hinum eðlilegu stöðum. Verðið er vanalega helmingi hærra en smásöluverð, svo atvinna sú hlýtur að vera arðsöm, en vinsæl er hún ekki. Eitt af höfuðskáldum okkar, var vongóður með, að „þó vellyst í skipsförmum völskunum meður vafri að landi ég skaða ei tel, því út fyrir kaupstaði (búðina) íslenzkt í veður ej hún sér vogar, þá frýs hún í hel“. En þar gengur hann vonsvikinn til búðar, því allt slíkt virðist nú dafna vel í hinni íslenzku veðráttu, sem skáldið á við. — Viðburðir dagsins eru margir, og viðfangsefnin margbrotin og oft erfið. En lausn þeirra á hverjum tíma er háð vilja og getu forráðamanna þjóðarinnar, ásamt þegns\ap hennar. Og ej hver leggur sitt til, mun vegurinn verða greiðfær. Seglbátur. SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 15 tL...—
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Sjómannadagsblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.