Blanda - 01.01.1924, Blaðsíða 248
242
hanti ónáSa tnig framar, en bágt átti eg meS aS
stilla veSriS, svo aS þaS yrSi ekki fjallleitarmönn-
um aS skaSa í múlanum, en gæti þó riSiS Kolli aS
fullu, því aS sér mundi þaS aS aldurtila orSiS hafa,
ef hann undan hefSi komizt. Og síSan er ekki get-
iS um, aS Grímseyingar hafi ýfzt viS hann. Nokkr-
ir láta séra Jón vera kominn aS Völlum, og hann
hafi gengiS þaSan upp í grjótskál, en sagan er
aS öSru leyti hin santa, en þaS er mikiS ólíklegra,
aS glettingar hafi þá enn veriS svo rniklar meS
presti og Grímseyingum, því 22 ár var séra Jón
prestur á Tjörn, áSur en hann kæmi aS Völlum.
Almennt var þaS trú, aS illt væri aS hvekkja
séra Jón, bæSi til orSa og verka, svo hann vissi
ekki, þótt hann væri eigi viSstaddur, og er hér
ein sögn um þaS : Einn morgun snemma um vet-
urinn, þegar fólk kom á fætur á Völlum, eptir aS
séra Jón var þangaS kominn, lá maSur fastur í
skálaglugganum, en korn og fiskur, ull og smjör
úti á hlaSi, sem hann var búinn aS bera út, en sein-
ast þegar hann ætlaSi út, festist hann, og gat hvergi
hrært sig úr staS. Þegar fólkiS sá þaS, undraSist
þaS stórum, vildi hjálpa manninum, sem kvartaSi
um kulda og örSugleika, aS liggja þar og hanga
hálfur inn í skálann hálfa nóttina. Nú átti aS segja
prestinum til, og var hann þá ekki vaknaSur, og
undruSust menn þaS mjög, því prestur var vanur
aS vera snemma á fótum, og var fariS aS vekja
hann, og vaknaSi hann ekki fyr en seint og síSar.
Var honum þá sagt frá, hvar komiS var, og brá
hann hvergi viS og lá nú enn stund vakandi. SíSan
fór hann aS klæSa sig meS hægS, og fór sem hæg-
ast aS öllu; var þá vel bjart orSiS, er prestur var
klæddur. Enn bíSur prestur stundarkorn; síSan
gengur hann iút og sér gest sinn í glugganum og