Blanda - 01.01.1924, Blaðsíða 260
254
Kúðafljót, bar svo við, að hestur sá, er vögguna bar,
clatt dauður niður. Vaggan var straummeginn og'
móðirin við hlið hennar. Hún vatt sér j)á af baki
ofan i fljótið, sem tók henni í mitti, grei]) vögguna
og hafði hana til lands. Fataklyfið náðist einnig, en
hesturinn ekki, því að hann rak dauðan undan
straumnum. Héldu þau hjón svo að Vík í Mýrdal
og var tekið j)ar forkunnarvel; dvöldust jiau jrar
4 daga. Þaðan fóru þau út að Sólheimum og kornu
þar að áliðnum degi. Um kveldið fer Katrin að
huga að barninu og búa um það. Finnur hún þá
í vöggunni stórt traf, og eru 4 brauðkökur knýtt-
ar í annan enda jiess, en 4 spesiur í hinum.1) Þau
gistu á Sólheimum um nóttina. Þá er þau komu
að Hrútafelli, fengu þau ekki önnur jarðarhús en
hesthús, sem stóð norðan í bænum, og vissu dyrnar
í norður. Þarna bjuggu þau 2 ár (1784-—1786) og
áttu erfitt með bjargræði, enda var fyrra árið eitt-
hvert hið ægilegasta hallærisár, er yfir land þetta
hefur komið. Um þær mundir sendi Danakonungur
4 skip hlaðin kornvörum til landsins. Fengu þau
hjón, Páll og Katrín, eina tunnu af korni, sem kom
upp í Vestmannaeyjum. Um haustið, nálægt vetur-
nóttum, fór Páll að sækja matvæli þessi. Gerði þá
svo mikið og langvinnt hafrót, að hann tepptist út
í eyjunum allt fram á vetrarvertíð. Var þá hin mesta
hungursneyð heima hjá honum, þar sem kýrin var
aðallífbjörgin, og ef eitthvað rak á fjöru af beina-
samtíningi til bruðnings. Leitaði nú Páll til prests-
ins á Ofanleiti, séra Páls Magnússonar (f 1789).
því að þeir voru venzlaðir,2) og tók prestur hann
1) Þetta hefur líklega verið gjöf frá Lýð sýslum. í Vík.
2) Þeim venzlum var þannig háttað, að Katrín, kona Páls
Eyjólfssonar og Guðrún Hálfdanardóttir, kona séra Páls,
voru bræðradætur. Þorbjörgu minnti, að Eyjapresturinn