Eimreiðin - 01.10.1924, Blaðsíða 9

E'MREIÐIN

Jól.

NJÓKRISTALLARNIR titra og glitra
í tung/s/jósinu. /Vh'Ijónir stjarna he/la
geislaf/óði sínu út í geiminn. Norð-
urljósin þjóta um himininn og leika
sinn kuiklétta faldafeyki ýmist í há-
lofti eða við sjóndeildarhring. Land-
ið hvílir í armlögum íss og kulda:
Islenzkt vetrarkvöld í allri sinni fegurð og hátign.
Svo langt sem augað eygir sést ekkert nema hvít
auðnin. En kyrðin, sem ríkir yfir snækrýndu landinu,
er með öðrum hætti í kvöld en önnur kvöld. Það er
Þessi einkennilega kyrð, sem jafnan er i för með
eftirvæntingu og von. Það er eins og náttúran öll
bíði og h/usti. Jólin eru að koma.
Einu sinni á ári koma þau með kyrð sína og frið.
Einu sinni á ári leggja mennirnir frá sér hertýgin
°g tengjast bræðralagsböndum. Einu sinni á ári fer
andblær frá hinni himnesku Paradís yfir þessa jörð
svo sterkur, að allir verða hans varir. Jólin eru mátt-
ugasta hátíð ársins.
Það er fróðlegt að veita því eftirtekt, hvernig jóíin
koma. Dægurþrasið þagnar og óvildin hjaðnar. Menn
ranka við sér sem snöggvast og finna, að þeir eru
Suðs ættar. Þurlegar kveðjur verða að hlýjum hand-
tökum, harðúðug hjörtu verða auðmjúk, sá/ir, sem
-_£>0
21