Eimreiðin - 01.01.1928, Side 58

38
REVKUR
eimreiðiN
En hvað sem um það var, hvað henni var að kenna, þá
var_það að minsta kosti henni að þakka, að Þórhallur var orð-
inn Jögfræðingur. Fátækur var hann, vitaskuld, svo að hann
treysti sér ekki til að hafa vinnukonu . . .
— Eg vildi óska, að gigtin yrði ekki alveg eins vond í
skapinu, þegar ég á að fara að sækja kolin niður í kjallarann
á morgun, sagði hún við sjálfa sig, þegar hún mintist vinnu-
konuleysisins. Þessir mörgu stigar eru svo örðugir.
Hún gat ekki við því gert, að Þórhallur var fátækur. Hann
hafði nú fengið þá mentun, sem hann þráði. í það hafði
farið, sem eftir var — nema fatagarmarnir.
— Mikið máttu nú vera þakklát, hafði Jórunn gamla á
Barði sagt við hana, þegar hún var að tygja sig af stað suður
til sonar síns, — að vera að flytja þig til hans Þórhalls, sem
er svona efnilegur og góðlyndur.
]á, góðlyndur var hann. Þorbjörgu hafði stundum fundist,
eftir að hún kom suður, að hann kynni að vera það um of.
Nú bað hún guð að fyrirgefa sér svo ljóta hugsun. Og hún
ætlaði að minsta kosti að reyna að gæta þess sjálf að valda
ekki ófriði.
— Og hvað ég öfunda þig af tengdadótturinni, hafði Jór*
unn gamla sagt enn fremur. Ég hef heyrt svo mikið af henni
látið, hvað hún sé falleg og gáfuð og skemtileg.
]á . . . já . . . hún hafði heyrt alla segja, að Ingvelduf
væri það . . . Og ekki leyndi það sér, að margir sóttust eftir
því að vera með henni.
Gigtarverkirnir fóru minkandi og þreytukendin fór vaxandi-
Einkum í höfðinu. Þorbjörg fann, að hugsanirnar voru a^
verða sljórri og sljórri.
Til hvers var það líka að vera að hugsa þetta og hugsa •
Hún gat hvort sem var ekki við neitt ráðið framar í þessU
lífi. Og hún var orðin gömul, og bráðum var því lokið.
Og hún sofnaði fast . . . Og svaf lengur en hún mátti sofa-
Henni varð ekki að ósk sinni, þegar hún fór að sseh]a
kolin um morguninn. Gigtin var eins geðvond og nokkuru
sinni áður. Þorbjörg þoldi í hvorugan fótinn að stíga upP
stigann. Kolafatan fanst henni þyngri en hún hafði áður ver$-
Og þungi lá yfir höfðinu eftir missvefninn.