Eimreiðin - 01.01.1928, Qupperneq 82

62
BÓKMFNTAIÐJA ÍSL. í VESTURHEIMI eimreiðiN
aðstoðarritstjóri, og gegndi henni um hríð einn, og löngum
hefur hann átt drjúgan þátt í henni, verið aðalritstjóri. En
þessir hafa einnig átt þar hlut í: séra Guttormur Guttorms-
son og séra Kristinn K. Olafsson. Þar sem »Sameiningin« er
»mánaðarrit til stuðnings kirkju og kristindómi«, hefur hún
nær eingöngu flutt greinar, ræður og erindi um trúar-, sið-
ferðis- og fræðslumál, eða önnur þau málefni, er kirkjuna
snerta á einhvern hátt. Margir sálmar og önnur ljóð andlegs
efnis hafa einnig birzt þar, sögur og bókafregnir. Auðvitað
hefur »Sameiningin« einbeittlega haldið fram trúarskoðunum
kirkjufélagsins. En vandað hefur verið til útgáfu hennar fra
byrjun, og ritstjórarnir hafa allir verið menn vel ritfærir. Sér-
staklega er vert að minnast þess, að sá maðurinn, sem lengst
hafði ritstjórnina á hendi — séra Jón Bjarnason — ritaði
íslenzkt mál afburðavel. Og allmikil áhrif hlýtur »Sameining-
in« að hafa haft á liðnum fjörutíu árum.
En fleiri tímarit hefur kirkjufélagið gefið út. Má fyrst telja
»Aldamót«, ársrit, er út kom í 13 ár (1891 — 1903). Ritstjór-
inn var séra Friðrik J. Bergmann, rithöfundur góður oQ
smekkvís á íslenzka tungu. Ritið ræddi mest trúar- og sið*
ferðismál, flutti marga fyrirlestra, er haldnir höfðu verið a
kirkjuþingum. En kvæði birtust þar einnig og ritdómar um
íslenzkar bækur. Reit séra Friðrik þá, og voru margir þeirra
snjallir, skráðir af þekkingu og skarpskygni. »Aldamót« haettu
útkomu 1903, en 1905 byrjaði framhald þeirra, »Áramót«, a^
koma út. Var ritstjórinn séra Björn B. Jónsson. sÁramót*
fluttu meðal annars gerðabók kirkjuþingsins, ræður og erindi,
sem þar höfðu flutt verið. Kom ritið út um fimm ára skeið-
Þessi tímarit hafa einnig verið gefin út af KirkjufélagmU-
»Kennarinn«, »mánaðarrit til notkunar við uppfræðslu barna ■
sunnudagsskólum og heimahúsum« (sjá síðar); »Börnin« (1905
—1908) og »Framtíðin« (1908—1910). Ritstjóri tveggja hinna
síðarnefndu var séra Niels St. Thorlaksson. Öll voru blo
þessi fyrir börn og unglinga.
Þá er að geta þeirra tímarita, sem þeir íslendingar vestra'
er hölluðust að trúarstefnu (Jnitara, hafa gefið út. Er þar
fyrst að telja »Dagsbrún«, sem fyr var nefnd, en hún var
»mánaðarrit til stuðnings frjálslegri trúarskoðun«; er hún fyrsta