Eimreiðin - 01.01.1928, Page 90

eimreiðin
Gestir.
í einmana tóm fram í afdalasel
um urðir og klaka þið rötuðuð vel.
Á bæ, þar sem gestkoma er guðsþakka verð,
og gullskrýddur kóngur er aldrei á ferð,
en presturinn annaðhvert ár
— þar komuð þið, vinir, að herja á Hel
og hefja upp sofandans brár.
Það skein yhkar sólbjarta sverð.
Þið komuð í bæinn með ylsælan eld,
sem entist í byljunum langt fram á kveld.
Það geislaði af ykkar gjöfulu hönd.
Þið gáfuð ei silfur — en borgir og lönd
og dáðríkt og Ijónhugað lið.
Og hættan og feigðin var frægðinni seld;
þá fékk eigi varmenskan grið.
Og fleyin bar steind yfir strönd.
í orustur komst ég með köppunum þá.
Eg kastaði hlífum og sverðinu brá.
Eg barðist með Oddi við Ögmundar her,
með Erlingi sigldi um rjúkandi ver
og bar hann á skildi frá Bókn.
Þann víking svo frækinn var veglegt að sjá,
sem varðist mót hundraða sókn.
En drenglund hans miklaðist mér.
— Svo komuð þið hinir með hending á vör,
sem hörpurnar slóguð í Bjarmalandsför,
en voruð svo góðir að koma’ inn í kot
— þótt kalt væri inni og bjargálna þrot —
og mánaða gestlausan garð.
Þið sunguð í hugina sólskin og fjör,
og sumar í hjartanu varð
og albjart hvert einasta skot.