Eimreiðin - 01.07.1930, Síða 108

316
RITSJÁ
eimreiðin
um líma sínum, viltum og mánuÖum saman, viö kyrlátar vísindalegar
rannsóknir, sem munu stuöla að því aö lyfta íslenzkri menning á haerra
stig og knýta þessar germönsku þjóðir fastari böndum en öll ytri virð-
ingarmerki og skálaræður. Andinn er sá, sem öilu gefur líf og öllu
er ofar. A. 7-
ICELANDIC LYRICS, Originals and Translations, selected and edited
by Richard Beck. Rvík 1930. (Útg.: Þórhallur Bjarnason).
Ekki er það nema örlítill hluti íslenzkra Ijóða, sem þýddur hefur
verið á enska tungu, og sumar þeirra þýðinga, sem til eru, munu vera
harla gallaðar. Það er því nokkurt vandaverk að velja í bók eins og
þessa og hæpið, að með því sé unt að gefa enskumælandi þjóðum
nokkra verulega hugmynd um íslenzkan nútíðarskáldskap I bundnu máh.
Safnandi tekur það þá einnig fram I formála sínum, að því sé fjarri að
bókin gefi fullnægjandi sýnishorn af íslenzkri ljóðagerð það tlmabil, sem
hún nær yfir, þ. e. frá því um 1800 og fram á vorá daga. Nálega öll
ljóðskáld þessa tímabils, þau sem nokkuð verulega kveður að, eiga þ°
þaina sýnishorn, þótt ekki séu í rétlu hlutfalli, og hefur safnandi auð-
vitað orðið að haga sér I valinu eftir því, sem fyrir hendi var I þýð-
ingum. Af þessu leiðir, að þarna eru aðeins tvö kvæði eftir Einar Bene-
diktsson og Guðmund Friðjónsson, en helmingi fleiri eftir Hannes Haf-
stein og Davíð Stefánsson, og enn fleiri eftir Bjarna Thorarensen, Stein-
grím Thorsteinsson og Þorstein Erlingsson. Um þýðingarnar sjálfar er
það að segja, að þær eru allmisjafnar að gæðum, sumar góðar og ein-
staka ágætar. Óvart mun það koma ýmsum hér heima, aó Vilhjálmur
Stefánsson norðurfari á þarna nokkrar laglegar þýðingar, þótt honum
skeiki nokkuð sumstaðar, svo sem I smákvæði Bjarna Thorarensen,
Kystu mig, þar sem ekki er allskostar laust við meiningarskekkju I þýð-
ingunni. Ágætlega hefur Guðmundi J. Gíslasyni tekist þýðingin á ísland
farsælda frón, og gleðilegt er að sjá hve snjallar eru sumar þýðingar
frú Jakobínu Johnson. Hún nær oft ljómandi vel geðblæ ljóðanna oS
sýnir með því skáldgáfu sína. Sem dæmi má nefna Svanasöng á heiði
t. d. annað erindið :
The mountains glowed with rosy light. —
-— From far across the moorlands
And like a sacred interlude
It fell upon my solitude,
That song upon the moorlands.
Frú Jakobína ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægsfur. Enginn
hægðarleikur er t. d. að þýða verðlaunasvar Guðmundar Friðjónssonar
við spurningu Eimreiðarinnar: Hvað vantar íslenzku þjóðina mest?
Jakobína hefur snarað því kvæði að mestu og tekisf allvel. Hún leggur
I að þýða sjálfan Einar Benediktsson. Norðurljósakvæði hans er að visU
ofurlítið bragðdaufara í þýðingunni og hugsun frumkvæðisins ekki náð