Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1954, Side 37

Eimreiðin - 01.01.1954, Side 37
EIMREIÐIN ÖRFLEYGAR STUNDIR 17 bíður og skotrar augunum flóttalega til byssunnar. Það er með byssum eins og þessari, sem menn drepa hverjir aðra úr löngu færi. Og aftur hugsar drengurinn um, að eitt slíkt augnablik sé að nálgast og horfir á byssuna. En fyrir stundu teit hann á ljóskerið eitt augnablik, sem nú er liðið hjá. »,Gott og vel,“ segir maðurinn loksins, „þú getur fengið Villa böggulinn. Komdu með mér.“ Þeir ganga þvert yfir teinana og þrönga brautarsviðið. Jóhannes kemur auga á skálann, þar sem áhöld stöðvarinn- ar eru geymd. Hann sýnist hrörlegur álengdar, og Jóhannesi finnst hann ömurlegur. Hermaður stendur á verði við dyrn- ar- Hann segir við förunaut Jóhannesar: „Engum manni er leyft að fara inn til fanganna." „En þetta er ekki maður, þessi litli angi. Getum við ekki lofað honum að færa Villa mat og sokka?“ ,,Jæja,“ segir varðmaðurinn og lætur undan. „Svona anga er nú reyndar varla hægt að kalla mann. Lofum honum að fara inn með böggulinn. Annars verða þeir kallaðir út eftir hálftíma. Hver veit nema böggullinn komi sér vel fyrir Villa? Hann á langa leið fyrir höndum.“ Maðurinn opnar dyrnar, og Jóhannes gengur hikandi inn. Tylft manna húkir á strigadúk, sem breiddur hefur verið á skálagólfið. Þeir hrökkva við, þegar dyrnar opnast, og stara -stórum augum á komumenn. En hermennirnir loka dyrunum að baki Jóhannesar, og föngunum léttir. Frá rafmagnsperu, sem hangir niður úr loftinu, skín skær birta í augu Jóhannesi, svo að hann fær í fyrstu ekkert Sreint. En þegar augu hans hafa vanizt Ijósinu, sér hann óhreint fjalagólfið, járngrindurnar fyrir gluggunum, sem eru uppi undir þaki, tjargaða segldúkana, sem hanga á bitunum, skóflur og járnkarla, sem raðað er í einu horni skálans. Og Þarna húka fangarnir á strigaábreiðunni. Þarna þekkir hann Feijonen, bóndann á næsta bæ, og Juvonen, sem er vanur að syngja, þegar hann er að vinnu með öðrum, svo að hún gangi betur. Þessir báðir eru við aldur, hinir allir ungir menn. En hvar er Villi? Jú, þarna er hann úti við vegginn. Hann órúpir höfði og felur andlitið í höndum sér. Villi þekkir stígvélin hans, sem Heikki skóari smíðaði honum. Enginn 2
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.