Eimreiðin - 01.01.1954, Qupperneq 37

EIMREIÐIN
ÖRFLEYGAR STUNDIR
17
bíður og skotrar augunum flóttalega til byssunnar. Það er
með byssum eins og þessari, sem menn drepa hverjir aðra
úr löngu færi. Og aftur hugsar drengurinn um, að eitt slíkt
augnablik sé að nálgast og horfir á byssuna. En fyrir stundu
teit hann á ljóskerið eitt augnablik, sem nú er liðið hjá.
»,Gott og vel,“ segir maðurinn loksins, „þú getur fengið
Villa böggulinn. Komdu með mér.“
Þeir ganga þvert yfir teinana og þrönga brautarsviðið.
Jóhannes kemur auga á skálann, þar sem áhöld stöðvarinn-
ar eru geymd. Hann sýnist hrörlegur álengdar, og Jóhannesi
finnst hann ömurlegur. Hermaður stendur á verði við dyrn-
ar- Hann segir við förunaut Jóhannesar:
„Engum manni er leyft að fara inn til fanganna."
„En þetta er ekki maður, þessi litli angi. Getum við ekki
lofað honum að færa Villa mat og sokka?“
,,Jæja,“ segir varðmaðurinn og lætur undan. „Svona anga
er nú reyndar varla hægt að kalla mann. Lofum honum að
fara inn með böggulinn. Annars verða þeir kallaðir út eftir
hálftíma. Hver veit nema böggullinn komi sér vel fyrir Villa?
Hann á langa leið fyrir höndum.“
Maðurinn opnar dyrnar, og Jóhannes gengur hikandi inn.
Tylft manna húkir á strigadúk, sem breiddur hefur verið á
skálagólfið. Þeir hrökkva við, þegar dyrnar opnast, og stara
-stórum augum á komumenn. En hermennirnir loka dyrunum
að baki Jóhannesar, og föngunum léttir.
Frá rafmagnsperu, sem hangir niður úr loftinu, skín skær
birta í augu Jóhannesi, svo að hann fær í fyrstu ekkert
Sreint. En þegar augu hans hafa vanizt Ijósinu, sér hann
óhreint fjalagólfið, járngrindurnar fyrir gluggunum, sem eru
uppi undir þaki, tjargaða segldúkana, sem hanga á bitunum,
skóflur og járnkarla, sem raðað er í einu horni skálans. Og
Þarna húka fangarnir á strigaábreiðunni. Þarna þekkir hann
Feijonen, bóndann á næsta bæ, og Juvonen, sem er vanur
að syngja, þegar hann er að vinnu með öðrum, svo að hún
gangi betur. Þessir báðir eru við aldur, hinir allir ungir menn.
En hvar er Villi? Jú, þarna er hann úti við vegginn. Hann
órúpir höfði og felur andlitið í höndum sér. Villi þekkir
stígvélin hans, sem Heikki skóari smíðaði honum. Enginn
2