Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Blaðsíða 42

36
Timarit lögfræöinga
mundi að minnsta kosti heimila Noregi að framkvæma
kerfi sitt gegnt Hinu sameinaða konungsríki.
Niðurstaða dómsins er því, að aðferð hinna beinu lina,
sem norska kerfið felur í sér, leiði af hinni sérkennilegu
lögun norsku strandarinnar, og að þessi aðferð hafi eflzt,
jafnvel áður en ágreiningur þessi reis, með stöðugri og
nægilega langvarandi beitingu, og sýnir afstaða ríkis-
stjórna gegnt henni, að þær hafa ekki litið svo á, að hún
færi í bág við alþjóðalög.
Er nú athugaefni, hvort úrskurðurinn frá 12. júlí 1935,
sem í aðfaraorðum sínum tjáist vera beiting þessarar
aðferðar, sé í samræmi við hana um ákvörðun grunnlína,
eða hvort hann víkur að marki frá þessari aðferð í ein-
stökum atriðum.
Uppdrátturinn, sem fylgir úrskurðinum frá 12. júli
1935, sýnir hina föstu staði, sem beinu grunnlínurnar eru
dregnar á milli. Dómurinn 'hefur gengið úr skugga um, að
línur þessar eru dregnar eftir nákvæma rannsókn, sem
norsku yfirvöldin höfðu þegar hafið 1911. Grunnlínurnar,
sem utanríkismálanefnd Stórþingsins mælti með við ai-
mörkun fiskiveiðasvæðisins og tók upp og birti í fyrsta
skipti með úrskurðinum frá 12. júlí 1935, eru hinar sömu,
sem nefndir þær, er höfðu til meðferðar ákvörðun land-
helgislínu og önnur var skipuð 29. júní 1911, en hin 12.
júlí 1912, drógu 1912 fyrir Finnmörk og 1913 fyrir Norð-
land og Troms. Dómurinn hefur enn fremur gengið úr
skugga um, að nefndirnar frá 1911 og 1912 mæltu með
þessum línum og skírskotuðu ávallt í því sambandi, með
sama hætti og gert er í úrskurðinum sjálfum frá 1935, til
hins hefðhelgaða kerfis, er tekið hafði verið upp með fyrri
gerningum og þá einkum með úrskurðunum frá 1812, 1869
og 1889.
Þar sem full andsönnun liggur ekki fyrir, fær dómurinn
ekki séð, að línur þær, sem teknar voru upp við þessar að-