Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Blaðsíða 44

af del 19 og' begyndelsen af det 20 árliundrede. Doms-
praksis fra denne tid opviser en hel række tilfælde,
hvor den tillid man liavde sat til realregistret, blev
skuffet. I retstilfældene i UfR 1873, 288, 1874, 51, 1882,
1097, 1897, 623, 1919, 430 og 667, 1920, 228 og 310, 1934,
143 visle det sig', at rettigheder vel var blevet tinglæsl,
mens blad i realregistret, livorved forskellige personer,
men ved fejllagelser ikke blevet indfprt pá ejendom-
ejere, panthavere var blevet skuffet og vildledt i deres
bestemmelser, ti domstolene fastslog — naturligvis med
rette i henhold til da gældende ret — at nár rettighe-
derne var tinglæst vedrprende den págældende ejen-
dom UfR 1910. 307, 1918. 218, Sclil. sml III 101, var
det uden betydning, at de ikke tillige var blevet indfprt
i realregistret. Ansvar mod embedsmanden kunne van-
skelig gennemfpres; tilmed kom fejlen — der ipvrig
kan være megel undskvldelig — ofte í0rst for dagen
mange ár efter, at den var begáet, og vedkommende
embedsmand máske forlængst d0d.“
Ég vil benda á, að Ármann Snævarr próf. kemst
svo að orði á bls. 16 í ofannefndri grein: „Eins og 8.
gr. (þ. e. 1. 1928) nú er orðuð er ekki sýnilegt að nein
réttaráhrif séu tengd við lýsingu gerninga á þingi, er
borizt hafa dómara til þinglýsingar. Afliending gern-
ings og færsla hans i þingbók skiptir öllu máli. Er þvi
hlulverk lýsingar allt annað en áður var og er lýsingin
nú aðeins kynningaraðferð.1' Ég er ekki viss um að orð-
ið „þingbók“ sé hér notað í rettri merkingu, því að eins
og að framan er nefnt nota lögin orðið „registur“ eða
„skrá“ um alll annað en þingbók. Mér er kunnugt um,
að ýmsir aðrir mætir lögfræðingar eru skoðun minni
andstæðir. Hæstiréttur mun hins vegar ekki hafa skorið
úr þessu efni.
Samkvæmt því, sem að framan greinir tel ég að
réttarvernd á því sviði, sem liér er rætt, fáist er grein-
argerð um skjal er skráð i veðmálaskrá í Reykjavík.
38
Tímaril lögfræðiiuja