Tímarit lögfræðinga - 01.12.1979, Síða 37

svo, að útgerðarmaður beri hreina hlutlæga ábyrgð á slysinu, enda
má til sanns vegar færa, að galli á hönnun hleraeyrans hafi valdið
slysinu. Það að hvorki er minnst á sök í hæstaréttardóminum né sér-
atkvæðinu styður þennan skýringarkost. (Að áliti héraðsdóms varð
slysið hvorki rakið til handvammar né mistaka.) I máli þessu virðist
bótaregla 13. gr. siglingalaga nr. 56/1914 ekki hafa borið á góma, sbr.
nú 8. gr. siglingalaga nr. 66/1963.
Hrd. 1964, 268 og Hrd. 1968, 132. „Geislahitunarmdlin“.
Um mál þessi hefur verið fjallað annars staðar.27 Má að mestu vísa
til þess, er þar greinir. Hér skal aðeins minnt á, að Geislahitun h.f.
var í fyrri dóminum sýknað m.a. með vísun til þess, að eigi þótti vera
fyrir hendi ,,það réttarsamband,“ er veitti hinum slasaða verkamanni
rétt til bóta úr hendi Geislahitunar. Þessi orð dómsins verða ekki
túlkuð svo, að samningssamband tjónþola og Geislahitunar h.f. eitt sér
hefði getað veitt tjónþola skaðabótarétt á hendur félaginu.
Áfellisdómurinn á hendur hinum aðilanum, sem tjónþoli krafði um
bætur, ber ekki vitni um víðtækari bótaskyldu en felst í reglunni um
vinnuveitandaábyrgð.
1 stuttu máli sagt veitir ekkert í þessum dómum tilefni til að ætla,
að aðilar, sem hér koma við sögu, beri hlutlæga ábyrgð gagnvart
starfsmanni, er slasast af völdum yfirsjónar eða vanrækslu sjálfstæðs
þriðja aðila.
Hrd. 1965, 296. „Múraraneminn"
Ibúðarhús var í smíðum fyrir D. Múrarameistarinn J tók að sér
múrverk við húsið og D fékk trésmíðameistarann Þ til að „stjórna
trésmíðavinnu við bygginguna.“ Múraraneminn H slasaðist, er
langband í verkpalli brast undan honum og hann féíl niður rúmlega
2 m. H höfðaði mál til greiðslu bóta fyrir slysið. Vérkpallurinn var
smíðaður úr mótatimbri hússins, nema uppistöður, en þær fékk
D að láni annars staðar. Langbandið, sem bi’otnaði, var mjög
kvistótt og hafði gefið sig um tvo áberandi stóra kvisti. Slysið
varð rakið til þessa galla langbandsins og þess, að of langt var á
milli uppistöðustólpa. D hafði ráðið iðnaðarmenn með fullum
réttindum til að standa fyrir húsbýggingunni. Varð honum ekki
gefin sök á hvernig fór, enda venjulegt í byggingariðnaði að nota
mótatimbur í verkpalla. Var D því sýknaður. Þ var dæmdur bóta-
27 Arnljótur Bjömsson, Tengsl vinnuveitanda og starfsmanns, bls. 66—9.
193