Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Qupperneq 7

TÓMAS GUÐMUNDSSON
Tómas Guðmundsson, skáld og lögfræðing-
ur, andaðist i Reykjavík hinn 14. nóvember
1983, eftir nokkurra ára vanheilsu.
Tómas var fæddur að Efri-Brú í Grimsnesi
6. janúar 1901. Foreldrar hans voru Guðmund-
ur bóndi þar Ögmundsson bónda í Oddgeirs-
hólum Þorkelssonar og kona hans Steinunn
Þorsteinsdóttir hreppstjóra á Drumboddsstöð-
um í Biskupstungum Tómassonar. Tómas var
því Árnesingur í báðar ættir.
Kona Tómasar, Berta María Jensen, var einn-
ig Árnesingur í móðurætt. Lifir hún mann sinn
ásamt tveim sonum þeirra, Tómasi og Guð-
mundi.
Tómas tók inntökupróf upp í 4. bekk Mennta-
skólans í Reykjavík vorið 1918 og lenti þar í
skáldabekknum svo kallaða, sem varla hefur verið tilviljun ein. Hann lauk
stúdentsprófi vorið 1921 og embættisprófi f lögum frá Háskóla islands vorið
1926.
Að loknu lagaprófi stundaði hann málflutningsstörf fram á árið 1929 og
hefur hann minnst þess í gamansömu kvæði eins og honum einum var lagið.
En þegar á árinu 1929 gerðist hann aðstoðarmaður á Hagstofu islands og
vann þar til ársloka 1943.
Það var happ islenskri þjóðmenningu að Tómas skyldi ekki eiga lengri
dvöl i lögmannastétt, því tæplega hefðu daglegu störfin þar og erjur með-
bræðranna fullnægði meðfæddri fegurðarþrá hans né veitt honum möguleika
á þeim listrænu afrekum, sem gerðu hann að borgarskáldi okkar Reykvíkinga
og óumdeilanlegu þjóðskáldi islendinga allra.
Tómas Guðmundsson var fæddur skáld og jafnframt einn hinn bragslyng-
asti íslendingur, sem uppi hefur verið. En fyrst og fremst var hann sannur
maður og ekkert mannlegt var honum óviðkomandi. Þess vegna söng hann
fegurðinni og ástinni lof jafnframt því sem hann beitti meðfæddri kímni sinni
þar sem það átti við og missti aldrei marks.
Tómas var ekki nema 24 ára og enn í skóla þegar hann gaf út fyrstu Ijóða-
bók sína, „Við sundin blá“. Hann varð síðan afkastamikill sem skáld og rit-
höfundur og starfaði að bókmenntum fram á níræðisaldurinn.
Sem skáld og rithöfundur var Tómas sérstaklega vandvirkur og lét það eitt
frá sér fara sem var gjörhugsað og fullkomið að efni og formi. Það er vafa-
lítið að hann hefði orðið í röð fremstu lögmanna ef hann hefði haldið áfram
á þeirri braut.
Eins og að llkindum lætur var Tómas heiðraður á margvíslegan hátt og
það að verðleikum.
209