Alþýðumaðurinn - 21.06.1932, Blaðsíða 2

2
alÞýðumaðurinn
árstekjur, ætlar að gefa helming
^auna sinna. Og Þormóður Eyj-
ólfsson, sem mun vera einhvers-
staðar á öðrum tug þúsundanna,
ætlar að sýna líka fórnfýsi. Líka
ætlar verkstjórinn við verksmiðjuna
að lækka sín skitnu 14 þúsund kr.
árslaun ofan í 8 þús. Það er svo
sem ekki til mikils rnælst þó verka-
mennirnir lækki laun sín hiutfalls-
lega á við þessa fórrifúsu menn,
sem ganga svona nœrri sér, þó
þessi kauplækkun sé nú auðvitað
ekki nema ráðagerð ennþá, en ekki
framkvæmd.
Það sem farið er fram á við
síglfirska verkamenn, er það, að
þeir lækki helgidagakaupið um
þriðjung. Fulltrúi sunnlenskra tog-
araeigenda, sem láta toga á Jóla-
nóttina, getur ekki þolað það að
verkamennirnir fái vel borgaða helgi-
dagavinnuna, hvað þá að þeir fái
að hvíla sig. Sunnudagaþrœlkun
verkarnannanna verður honum og
umbjóðendum hans margfalt eftir-
læti, þegar myndarleg kauplœkk-
un fylgir með, og umboðslaunin
hans (50 aurar af málinu í bræðsiu?)
koma þá ekki eíns þungt á »þraut-
pínda« útgerðina, ef hægt er að
taka þau að nokkrum parti af helgi-
dagakauþi verkalýðsins. Lækkun á
verkalaunum síldarinnar á að koma
á eftir. —
Enn sem komið er er enginn bil-
bugur á siglfirskum verkalýð. Er
þess að vænta, að hann svari kaup-
kúgurunum á þann hátt sem þeir
hafa unnið til.
Upplag atvirmurekenda og löng-
un til að flá verkalýðinn, er eins
utanlands og innan. En samvinn-
an fer stundum í handaskolum. —
Svo hefir og farið hér.
Samtímis því sem atvinnurekend-
ur og blöð þeirra hér heima eru
að hræða verkafólkið á því að síld-
arbræðsluverksmiðjufnar síarfi ekki
í sumar, og reyna að fá það til að
lækka verkakaupið, eru eigendurnir
í óða önn að búa sig undir rekst-
ur þeirra. Mitt í bægslagangi at-
vinnurekenda hér og sögusögnum
þeirra um að Krossanesverksmiðj-
an gangi ekki í sumar, sendir for-
stjórinn bryggjuefni hingað upp til
að gera við bryggjurnar fyrir síld-
artímann, og sækir til atvinnumála-
ráðuneytisins um innflutning á »fag-
mönnum* til að vinna við verk-
smiðjuna í sumar. Dr. Paul fyrir-
skipar að hafa verksmiðju sína í
standi þegar á þurfi að halda, sam-
tímis sem verkafólkinu hér er sagt
að hún standi ónotuð í sumar. —
Önnur Qoos-verksmiðjan er ákveð-
ið að verði rekin o. s. frv.
Og á meðan öllu þessu fer fram
er stjórn ríkisverksmiðjunnar látin
tilkynna að hún starfi ekki, nema
kauplækkun fáist, þó vitanlegt sé
að hún myndi starfa, þó allar hin-
ar verksmiðjurnar yrðu ekki hreyfð-
ar —- og það af þeirri einföldu á-
stæðu, að hagsmunir stórútgerðar-
manna kreíjast þess að hún sé
rekin- —
Eins og fyr er drepið á, var
»Siglfirð;ngur« látinn flytja fréttir
um útgerð Svía við ísland á þessu
sumri, nú á Laugardaginn var. En
þess var líka getið í sambandi við
þessa voða frétt, að veiöi þessi
ætti að fara fram að miklu leyti
fyrir 25. Júlí — frá 18. Júlí til 3.
Ágúst. — Sama daginn og blað-
ið flytur þessa lygafregn, kemur
hingað tilkynning frá félagi síldar-
kaupenda í Svíþjóð — Göteborgs
Sillengrossisters Förening — undir-
rituð af öllum þeim Sænskum kaup-
endum ísl. síldar, sem viðskifti hafa
haft við oss undanfarið, um að'
þeir kaupi ekki neina síld, veidda
við ísland, fyrir 25. Júlí þetta sum-
ar. Það sé því ekki til neins að
koma með slíka síld til Svíþjóðar.
Það er líka ærið barnalegt að
ætla að telja almenningi trú um
það, að Svíar fari að leggja í á-
hættusama síldarútgerð hér við
land, nú þegar þeir koma til að
ráða öliu með stldina hér. — Hve
mikið verður veitt og hvaða verð
verður fyrir hana gefíð. Slík út-
gerð hefir ekki gert betur en borga
sig, þegar best hefir gengið. í
hana er og verður því ekki ráðist
nema aðkallandi þörf sé fyrir hendi
- og slík þörf er alls engin nú
fyrir hendi. Barnalegast af öllu
barnalegu var þó það, að skrökva
því að þessi síldveiði eigi að farar
fram á þeim tíma, sem Svíum er
verst við að síld sé veidd á.
Hér hefir nú verið drepið á ýms
atriði, sem sýna að meginhluti grýla
þeirra. sem verið er að hampa fram-
an í fólkið, er uppspuni atvinnu-
rekenda til þess að hræða fólkið
til að lækka kaupið. En samtaka-
leysi þeirra og samherja þeirra er-
lendra er svo magnað að vopnin
snúast öll gegn ágengismönnunum,
ef verkalýðurinn hefir aðeins opirt
augu og fylgist með hlutunum.
Hér er verið að reyna að koma
afleiðingum gerræðis, skipulags-
leysis og úrræðaleysis þeirra, sem
yfir framleiðslutækjunum drotna
yfir á verkalýðinn.
Gegn þessu verður að standa
með gætni og festu.
Meðan atvinnurekendur voru
andstæðingar alþýðunnar, urðu
þeir að hafa með höndum þau
vinnubrögð, sem sprenginga-kom-
múnistar hafa nú tekið að sér að
framkvæma fyrir þá, sem er rógur-
urinn og lýgin um alþýðuhreyfing-
una, vissa menn innan hennar og
stofnanir þær, sem alþýðan hefir
komið á fót.
Er ekki langt á að minnast róg
þann, er atvinnurekendur áður
héldu á lofti um framkvæmdir al-
þýðufulltrúanna í kaupstöðum lands-
ins, þar sem þeir voru í meirihluta
í bæjarstjórn, og ráku búskap
bæjarins með hagsmuni alþýðunn-
ar fyrir augum.
Flestir munu minnast frásagna
atvinnurekenda um ísafjarðarkaup-
stað, eflir að jafnaðarmenn tóku
þar við stjórn. Alt af áfti kaup-
staðurinrr, efna'ega, að vera að fara
á höfuðið, þó hann jafnt og þétt
rétti við fjárhagslega frá því ástandi,
sem ríkti þegar jafnaðarmenn tóku
þar við.