Hlín - 01.01.1936, Qupperneq 54

52
Hlín
vel skrifandi. — Hjá foreldrum sínum dvaldi hún þar
til hún var 19 ára. Þá fluttist hún að Velli á Rangár-
völlum eystri (sbr. Njála bls. 1), er nú telst til Hvol-
hrepps. Þá hafði reist þar bú Herm. E. Johnsen, sýslu-
maður. Var það fyrir atbeina Sigurðar dbrm. á Skúms-
stöðum, sem tók að sjer að útvega sýslumanni hjú, að
móðir mín fór þangað. Gjörðu þau foreldrar hennar
það fyrir hans orð, af því hann var vinur þeirra, þó
þeim væri það heldur móti skapi, bæði sökum þess, að
þau máttu tæplega missa hana og svo vegna ókunnug-
leika við fólkið, er hún átti að fara til, en það varð nú
upphaf gæfu hennar. Þá var ráðskona á Velli, Guð-
finna, ekki man jeg hvers dóttir, en hún var ættuð úr
Reykjavík eða þar í grend, hafði verið hjá háttstand-
andi fólki í Reykjavík, og var mjög vel að sjer í fínni
matargerð og öllu því viðvíkjandi. Jeg get þessa af því,
að móðir mín mintist þess oft, að hún hefði mikið af
henni lært í þeim efnum. Með henni var hún ca. 2 ár.
Þá fluttist Guðfinna aftur til átthaga sinna og giftist
nokkru síðar Jóni bónda í Mýrarhúsum á Seltjarnar-
nesi. Hún var seinni kona hans. Sonur þeirra var Jón
Aðils sagnfræðingur.
Móðir mín tók þá við húsmóðurstörfum og nokkru
síðar gekk húsbóndi hennar að eiga hana. Var hún þá
23 ára, en hann fertugur. Brátt mun hafa komið í ljós,
að hún var stöðu sinni vaxin, þó ung væri og hefði lít-
illar mentunar notið. Gerðist hún brautryðjandi að
ýmsu, er að heimilisiðnaði lýtur, lagði áherslu á að
vanda ullarvinnu sem mest. Hún varð fyrst til þess í
sýslunni að láta vefa ormeldúk. Naut hún í því leið-
beiningar manns nokkurs, er Sveinn hjet. Hann hafði
verið austur í Múlasýslum og lært þar vefnað, og var
prýðilega að sjer í þeirri iðn. En til þess að koma þessu
í verk, þurfti að breyta vefstólnum, skammelunum að
neðan, því uppkræking varð að vera öðru vísi en á