Hlín - 01.01.1967, Side 193

Hlin
191
En 1941 misti Brynjólfur Kristínu hina ágætu konu sína,
en búskap hjelt hann áfram til 1944. — En þareð ekkert
a£ börnum hans hafði ástæðu til að taka við búskapnum,
seldi Brynjólfur jörðina, en var þó viðloða á Ey enn um
stund.
Til okkar í Hjeraðshælið kom Brynjólfur 1959, var
fyrst lengi hjer á Ellideild, en á Sjúkradeild hin seinni ár.
Brynjólfur Lýðsson hefur verið hraustur maður og
heilsugóður alla sína löngu æfi (nú 92 ára gamall). Stór
og sterklegur, fyrirmannlegur, glaður og sístarfandi. —
Á báðum deildum hjer stundaði hann smíðar sínar, lag-
færði fyrir Hælið og smíðaði að nýju í smíðastofu sinni í
kjallara Hælisins. — Þar kunni Brynjólfur vel við sig.
Jeg spurði hann einhverntima í gamni, hvort hann
hefði ekki verið 3 álnir á hæð, þegar best ljet. — „Nei,
ekki náði jeg því nú alveg.“ — Einnig hvort hann hefði
verið glímumaður? — „Nei, ekki kvað verulega að því.“ —
Eða hestamaður? — „Jú, hesta átti jeg marga góða og
hafði mikið dálæti á þeim, ferðaðist enda talsvert.
Ekki var sjálfhælnin!
Úr minningabók bóndans: (Birt til gamans).
Viðskifti Brynjólfs við óðalsbóndann: Jóninnu Jóns-
dóttur í Höfnum á Skaga.
Jóninna í Höfnum fjekk mig ein 4—5 haust um alda-
mótin til að koma út að Höfnum og vera þar um tíma
til að lagfæra og dytta að heyvinnuáhöldum og verkfær-
um, svo þau væru tiltækileg næsta sumar. — Jóninna var
mjer og mörgum öðrum sannkölluð hjálparhella fjár-
munalega. — Þegar hún var að hætta búskap í Höfnum
eftir 1910, fargaði hún mörgu a£ fje sínu, því yngra í
kaupstaðinn við góðu verði. — Hún átti einar 90 gamlar
ær, og af þeim sagði hún, að jeg mætti fá það, sem jeg
vildi, og greiða við hentugleika. Mig sárlangaði til að
eignast sem flestar af ánum, en vissi mig ekki svo hey-