Melkorka - 01.03.1960, Blaðsíða 14

Viðtal við Aðalbjörgu Sigurðardóttur
Melkorka hefur beðið mig að svara eftir-
farandi spurningum:
1. Hvað er langt síðan þú fórst að taka
þdtt í réttindabaráttu kvenna?
2. Hvað telur þú hafa orðið þér mesta
lyftistöngin i starfi þinu fyrir friði og
mannréttindum?
3. Telur þú að kvenréttindabardttan sé
til lykta leidd hér d landi, iog ef ekki,
hvað telur þú helzt skorta d fullkomið
jafnrétti karla og kvenna og hvernig
verður þvi takmarki bezt ndð?
Fyrst vil ég taka það fram, að ég mun
svara 1. og 2. spurningu í einu lagi, því
svörin eru óaðskiljanlega samtengd í vitund
minna á hinar mörgu ónafngreindu konur,
sem mikil áhrif höfðu og hafa í baráttunni,
allar þær konur er ýttu við staðnaðri for-
ustu og vöktu áhuga fyrir nýjum málum,
nýjum verkefnum breyttra tíma. Flestar
þesar konur hafa verið úr röðum hinna rót-
tækari og verður þeirra hlutur seint full-
metinn.
Áhugaleysi kvenna fyrir almennum mál-
um er of mikið, konur verða að fara að
skilja þá ábyrgð sem samfara er almennum
réttindum. Það er ekki ntVg að gæta feng-
inna réttinda, lieldur verða konur að takast
á herðar liinar þjóðfélagslegu kvaðir er
þeim fylgja. Konur verða að skilja að þær
eiga að beita sér fyrir þjóðfélagslegum um-
bótum með því að knýja á löggjafarvaldið
og til þess þurfa þær að hafa áhrif innan
stjórnmálaflokkanna í baráttunni fyrir
breyttum þjóðfélagsháttum.
Aðalbjörg
Sigurðardóttir
minni og eiga rætur svo að segja í minni
fyrstu bernsku.
Ég lield að ég geti sagt að ég hafi tekið
þátt í réttindabaráttu kvenna á einhvern
hátt, að minnsta kosti í huganum allt frá
því að ég komst til nokkurs vits. Manneskj-
an, sem stendur á bak við þessa afstöðu
mína er hún „Stína mín“, sem ég kaflaði
svo og kalla enn. Hún var vinnukona hjá
foreldrum mínum, ég svaf lijá henni og
unni henni meir en flestum öðrum, sem ég
hef mætt á lífsleiðinni. Ekki liélt hún þó
yfir mér neinar kvenréttindaræður, en ég
komst snemma að því, livað réttur hennar
var lítill samanborinn við vinnumennina á
heimilinu, bæði í sambandi við kaupgjald
og ýms fríðindi, svo sem hvíld og frí. Þó
var Stína mín furðanlega sjálfstæð í sinni
stétt, og vissi vel, hvað hún vildi. Einn at-
burður í þessu sambandi er mér svo minni-
stæður, að hann getur gjarnan talizt sem
fyrsta vakning til áhuga, sem mér hefur
aldrei liorfið síðan.
14
MELKORKA