Akurliljan - 01.12.1932, Blaðsíða 3
LAHuSBGnri!
264464
‘-1X0
M;<f
Ak^
_ AVARP.
Það er ekki langt síðan eg las
það í einu af blöðum vorum, að
einhver óþarfasti félagsskapur, er
ungmenni gætu gengið í, væru kristi-
> eg félög ungra manna, skátafélög og
■ lannar hliðstæður félagsskapur. Um á-
Stæð,ur fyrir þessu
.áliti var að vísu
. ekki ge.tið, aðrar
. en þær, að skilja
mátti.að formæl-
þessara
höfðu
sér það
félögum
að þau
hinum uppvaxandi æskulýð. Kristi-
legt félag ungra manna bindur sig að
vísu mest við hina innri andlegu
hlið, leggur aðaíáherzluna á trúar-,
legt og siðíerðislegt uppeldi, en skáta-
félögin vinna að • því, að , sameina
bæði andlegt og 'líkamlegt þroska:
uppeldi hinnar ungu kynslóðar, Und-
endur
. < skoðana
myndað
álit á
i þessum,
,væru þjónar og
hjálparhellurkúg-
ara og auðvalda,
pOg það væri því
" alls ekki hættu-
,laust að láta þau
afskiptalaus, eða
berjasl ekki gegn
'þeim.
, Af því gera má
ráð fyrir, að skiln-
ingur þessi, eða
öllu heldur mis-
s^ilningur á til-
gangi félaga þess-
ara, geti orðið al-
mennur, ef ekki
er neitt að gert,
, þá skal því lýst y.fir strax að fé-
lög þessi hafa ekkert slíkt stefnu-
mið, er réttlætt geti þessar skoðan-
ir, eða gert þau á nokkurn hátt var-
hugaverð í aug'um almennings, hverri
stétt eða stefnu sem menn tilheyra.
Þessi tvö félög sem hér hafa ver-
ið nefnd, vinna að því, hvert á sinn
hátt, að gera heilbrigða menn úr
SKATASVEITIN '»F Á L K A R « A AKUREIRI
(Vantar nokkra félaga).-
Et'sta röð: Frá v. Snorri Benediktsson, Gísli Ólafsson, Agnar Stefánsson, Gunnar Hlíðar,
hórður Sveinsson. Ásfifrímur liagnars, Magnús Óiafsson, fónKarisson,
Miðröðin: Frú vinstri: Ingólfur Kristinsson, Gústav Andersenjón Norfjörd (svcitarforingi),
Skjöldur Hlíðar, Túlíus lónsson.
Neðsta röð: Frú v-: bórhallur Guðlaugsson, Ólafur Danielsson, Guðlaugur Pótursson,
Ólaíur Stefúnsson
irstöðuskilyrði fyrir upptöku í þann
félagsskap er Guðstrúiu, og aðal trú-
ar og siðalögmál hans er að elska
Guð af öllu hjarta og náungan eins
og sjálfan sig, og starfstakmarkið er
að vinna að því að fullnægja hinu
gamla latneska orðtæki: »Heilbrigð
sál í hraustum líkama*. Skátinn
b}rggir trú sína og breytni á lög-
málum kristindómsins. Hann tekur
sér miskunnsama Samverjanp ;að
fordæmi, og vill ekki ganga.Jram
hjá neinum þeim er við veginn ligg-
ur, særður og ósjálfbjarga. H^tnn
vill vera góöur borgari í þjóðfélagi
sínu, og gjalda keisaranum það sem
keisarans er og Guði það, sem Guðs
er. Hann vill ekki
síður leggja fyrir
sig rækt líkámans
en sálarog minn-
ist þar orðá post-
ulans, að 'líkami
vor er musteri
Guðs anda, Hann
vill ekki'eýða tíma
sínum í iðjuleysi
og leti, en nota
frístundir sfnar til
þess að kýnna sér
náttúruná' og þær
dásemdir, sem
hún hefir upp á
að bj'óðá.
Eg get nú ekki
séð hvað slíkur
félagsskapurhefir
tii saka unnið, að
við liónum skuli
verk varað. Mætti
eg gefa nokkurt
ráð ungmenn-
um' þessa bæjar,
þá er það það,
að þau sem
flest gengju í þenna félagsskap og
helguðu,. sig hugsjónum hans. Eg
vildi líka ráða foretdum eindregið til
þess að kynna sér sem best þessa
alheimshreyfingu og markmið henn-
ar. Eg get ómögulega annað séð,
en að allir hlutaðeigendur hafi gott
eitt af því. Skátafélagsskapurinn vill
á allan hátt vera mannbætandi og