Morgunn - 01.06.1943, Síða 50

44
MORGUNN
hverjum gangi, og eru þau einkennd með tölum. Víðast
eru tvö herbergi ætluð tveim stúdentum og búa þeir því
saman. Áttunda húsnæðið á þriðja gangi var með betri
herbergjum á Garði í minni tíð (1882—86), og höfðu ís-
lendingar búið þar, hver fram af öðrum, í nokkur ár, en
þó var sá galli á þessum herbergjum, að þar þótti allreimt,
og var sagt, að reimleikarnir stöfuðu af því, að nemandi
hefði hengt sig þar einhvern tíma á árunum. Flestir, sem
hafa búið á þriðja gangi átta, hafa heyrt stunur, sem þeir
gátu ekki gert sér grein fyrir, en stundum hafa þeir, sem
voru staddir í fremra herberginu, heyrt umgang í innra
herberginu, þótt enginn væri þar, og þar fram eftir göt-
unum. Reimleikar þessir voru að öllum jafnaði mjög lítil-
fjörlegir, en saga sú, sem nú skal greina, sýnir, að stund-
um gat kveðið allmikið að þeim. Þegar Hannes Hafstein,
sem nú (1901) er sýslumaður etc., kom til Hafnar haustið
1880, bjuggu þeir Þórhallur Bjarnarson og Jón Þórarins-
son á þriðja gangi átta. Jón var ekki í Höfn um þessar
mundir, og fékk Hannes því að sofa i ,,þrír-átta“ í staðinn
fyrir hann um tíma. Eitt kvöld kom Hannes heim, og var
Þórhallur þá ekki heima. Hannes læsti ytra herberginu,
lagðist í legubekkinn í innra herberginu og sofnaði, en
vaknaði við, að sagt var: ,,God Aften“, — en það er kvöld-
kveðja Dana. Hannes sá, að stúlka stóð á gólfinu, og hugði
hann, að hún væri þvottakona með þvegin föt. Hann reis
því á fætur og ætlaði að láta stúlkuna leggja þvottinn á
rúmið í fremra herberginu. Gekk því þangað og stúlkan
á undan honum, en þegar þar var komið, hverfur stúlkan
allt í einu. Þá mundi Hannes fyrst eftir því, að herbergið
átti að vera lokað, og hugði hann að, hvort svo væri ekki.
Komst hann þá að raun um, að herbergið var harðlæst og
lykillinn stóð í skránni að innan, svo að ómögulegt var
fyrir nokkurn mennskan mann að komast inn í herbergið".
Þjóðís. Ól. Davíðss. II. Ak. ’39.